กลยุทธ์การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมผู้เรียนโดยใช้ภาคีเครือข่าย การมีส่วนร่วมของวิทยาลัยเทคนิคท่าหลวง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพการดำเนินงานและความต้องการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมผู้เรียนของวิทยาลัยเทคนิคท่าหลวง 2) สร้างกลยุทธ์การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมผู้เรียนโดยใช้ภาคีเครือข่ายการมีส่วนร่วม 3) ศึกษาผลการใช้กลยุทธ์การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมผู้เรียนโดยใช้ภาคีเครือข่ายการมีส่วนร่วม และ 4) เพื่อพัฒนากลยุทธ์การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมผู้เรียนโดยใช้ภาคีเครือข่ายการมีส่วนร่วม โดยการศึกษาสภาพการดำเนินงานและความต้องการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมผู้เรียน กลุ่มเป้าหมาย คือ คณะครูและผู้เรียนวิทยาลัยเทคนิคท่าหลวง ปีการศึกษา 2567 จำนวน 261 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามแบบมาตรวัดประมาณค่า 5 ระดับ มีค่า IOC ระหว่าง 0.80-1.00 ค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ เท่ากับ 0.85 และสร้างกลยุทธ์การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมผู้เรียน โดยใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างกับผู้บริหาร คณะครู ผู้ทรงคุณวุฒิ และประธานเครือข่ายผู้ปกครอง จำนวน 27 คน โดยการเลือกแบบเจาะจง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา
ผลการวิจัย พบว่า
1) สภาพการดำเนินงานและความต้องการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมผู้เรียนโดยใช้ภาคีเครือข่ายการมีส่วนร่วม พบว่า โดยรวมมีสภาพการดำเนินงาน อยู่ในระดับปานกลาง และมีความต้องการพัฒนา อยู่ในระดับมากที่สุด
2) ผลการสร้างกลยุทธ์การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมผู้เรียนโดยใช้ภาคีเครือข่ายการมีส่วนร่วม พบว่า ประกอบด้วย 4 พันธกิจ 9 เป้าประสงค์ และ 4 กลยุทธ์
3) ผลการใช้กลยุทธ์การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมผู้เรียนโดยใช้ภาคีเครือข่ายการมีส่วนร่วม พบว่า นักศึกษาผ่านการประเมินคุณธรรมจริยธรรมตามหลักไตรสิกขา ระดับดีขึ้นไป ร้อยละ 89.89 ได้เกรด 3.00 ขึ้นไป ร้อยละ 55.07 ได้ผลการประเมินคุณลักษณะที่พึงประสงค์ระดับดีขึ้นไป ร้อยละ 77.04 ได้รับการยกย่องเชิดชูเกียรติ 17 รางวัล และนักศึกษาได้ศึกษาต่อ หรือประกอบอาชีพ ร้อยละ 100
4) กลยุทธ์การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมผู้เรียนโดยใช้ภาคีเครือข่ายการมีส่วนร่วม (ฉบับปรับปรุง) ประกอบด้วย วิสัยทัศน์ “ภายในปีการศึกษา 2570 วิทยาลัยเทคนิคท่าหลวง มุ่งพัฒนาผู้เรียนให้เป็นคนเก่ง เป็นคนดีมีคุณธรรม เป็นผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคม ด้วยการบริหารจัดการแบบมีส่วนร่วมจากภาคีเครือข่าย และการจัดการเรียนรู้ที่บูรณาการคุณธรรมในทุกมิติ”
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เจ้าอธิการบุญช่วย โชติว์โส (อุ้ยวงค์). (2563). กลยุทธ์การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมนักเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 1. วารสารวิชาการ ธรรมทรรศน์, 20(2), 69-79.
ต่อศักดิ์ บุญเสือ. (2561). กลยุทธ์การบริหารสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา. รายงานการวิจัย สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลพบุรี เขต 2. [เอกสารอัดสำเนา]. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลพบุรี เขต 2.
ทศพร ศิริสัมพันธ์. (2539). การวางแผนเชิงกลยุทธ์. คณะกรรมการปฏิรูประบบราชการ สำนักนายกรัฐมนตรี.
นันทิยา หุตานุวัตร และณรงค์ หุตานุวัตร. (2551). คิดกลยุทธ์ด้วย SWOT. (พิมพ์ครั้งที่ 7). มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
นุกูล ปานมัจฉา และวิเชียร รู้ยืนยง. (2561). กลยุทธ์การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมนักเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาประจวบคีรีขันธ์. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 5(2), 124-136.
ประเสริฐ ภู่เงิน. (2546). การพัฒนากลยุทธ์การจัดกิจการนักศึกษาของสถาบันราชภัฏ เพื่อส่งเสริมทักษะการจัดการของนักศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เรวัช ศรีแสงอ่อน. (2562). รูปแบบการพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือเพื่อขับเคลื่อนคุณภาพการจัดการอาชีวศึกษา วิทยาลัยเทคนิคลพบุรี. ลพบุรี : วิทยาลัยเทคนิคลพบุรี.
วิทยา ประวะโข และโสวิทย์ บำรุงภักดิ์. (2561). การสร้างกระบวนการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขาเพื่อพัฒนานักเรียนในโรงเรียนวิถีพุทธสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 1. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 5(2), 199-210.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2552). ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่ 2 2552-2561. สำนักงานเลขาสภาการศึกษา กรุงเทพฯ : กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2565). คู่มือการขับเคลื่อนการดำเนินงาน ศูนย์บริหารเครือข่ายการผลิตและพัฒนากำลังคนอาชีวศึกษา. จาก https://www.vec. go.th/Portals/9/Dowload/your64/Manage/28-6-64/manual.pd
สุพจน์ ทองเหลือง. (2562). รูปแบบการพัฒนาสถานศึกษาคุณธรรมต้นแบบโดยภาคีเครือข่าย. ฉะเชิงเทรา: วิทยาลัยอาชีวศึกษาฉะเชิงเทรา.
สุพานี สฤษฏ์วานิช. (2553). การบริหารเชิงกลยุทธ์ : แนวคิดและทฤษฎี. ปทุมธานี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เสนาะ ติเยาว์. (2550). การบริหารกลยุทธ์. (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Grisay A. & Mahlek L. (1991). The Quality of Education in Developing Countries. A Review of Some Research Studies and Policy Documents. UNESCO: IIEP.
Kotler, P., & Murphy, P.E. (1981). Strategic Planning for Higher Education. Journal of Higher Education, 52(5), 47.
Wheelen, Thomas L. and David J.Hunger. (2002). Strategic Management and Business Policy. (8th ed). Prentice – Hall.
