สมรรถนะของผู้ปฏิบัติการในอุตสาหกรรมการบินที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานในภาวะวิกฤต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อระบุสมรรถนะที่สำคัญของผู้ปฏิบัติการในอุตสาหกรรมการบินสำหรับการทำงานในภาวะวิกฤต โดยอ้างอิงจากความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญในอุตสาหกรรมการบิน 2) เพื่อวิเคราะห์ระดับสมรรถนะของผู้ปฏิบัติการในอุตสาหกรรมการบินที่มีผลต่อประสิทธิภาพการทำงานในภาวะวิกฤต 3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะที่สำคัญกับประสิทธิภาพการทำงานในภาวะวิกฤต 4) เพื่อทดสอบอิทธิพลของสมรรถนะที่สำคัญต่อประสิทธิภาพการทำงานในภาวะวิกฤตโดยใช้การวิเคราะห์การถดถอย โดยใช้เทคนิคการวิจัยแบบเดลฟายในการเก็บรวบรวมความคิดเห็นด้วยแบบสอบถาม จำนวน 3 รอบ จากกลุ่มผู้เชี่ยวชาญจำนวน 17 ราย และนำแบบสอบถามที่ได้จากการทำเดลฟายมาสร้างเป็นแบบสอบถามสมรรถนะผู้ปฏิบัติการบินของบริษัทสายการบิน สำหรับสอบถามกับกลุ่มตัวอย่างผู้ปฏิบัติการบินของบริษัทสายการบิน จำนวน 384 ราย วิเคราะห์ข้อมูลโดย การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ และการวิเคราะห์พหุคูณถดถอย
ผลการวิจัยพบว่า
1) สมรรถนะที่สำคัญสำหรับการทำงานในภาวะวิกฤต ทัศนคติที่ดีต่องานมีความสำคัญสูงสุดในภาวะวิกฤต โดยได้รับคะแนนเฉลี่ย 4.6 จาก 5 ซึ่งสะท้อนถึงการปรับตัวในสถานการณ์ท้าทาย ส่วนบุคลิกลักษณะ ได้คะแนน 4.5 และทักษะการสื่อสารและความรู้เฉพาะด้านได้คะแนน 4.3 และ 4.4 ตามลำดับ
2) การวิเคราะห์ระดับสมรรถนะที่มีผลต่อประสิทธิภาพการทำงาน ทัศนคติที่ดีต่องานมีผลกระทบมากที่สุดต่อประสิทธิภาพการทำงานในภาวะวิกฤต โดยมีความสัมพันธ์ถึง 85% ซึ่งสูงกว่าทักษะการสื่อสารที่มีความสัมพันธ์ 75%
3) ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะกับประสิทธิภาพการทำงาน การวิเคราะห์พบว่ามีความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างทัศนคติที่ดีต่องานกับประสิทธิภาพการทำงาน โดยค่า r เท่ากับ 0.78 (p<0.01)
4) การทดสอบอิทธิพลของสมรรถนะต่อประสิทธิภาพการทำงาน ทัศนคติที่ดีต่องานมีอิทธิพลสูงสุดต่อประสิทธิภาพการทำงานในภาวะวิกฤต โดยค่าสัมประสิทธิ์อิทธิพล (Beta coefficient) เท่ากับ 0.52
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Boyatzis, R. E. (1982). The competent manager: A model for effective performance. Wiley.
Dalkey, N., & Helmer, O. (1963). An experimental application of the Delphi method to the use of experts. RAND Corporation.
Dinesh, P. S. (2012). Supply chain management in the aviation industry. International Journal of Logistics, 18(3), 145–159.
Dubois, D. D. (1993). Competency-based performance improvement: A strategy for organizational change. Jossey-Bass.
Etikan, I., Musa, S. A., & Alkassim, R. S. (2016). Comparison of convenience sampling and purposive sampling. American Journal of Theoretical and Applied Statistics, 5(1), 1–4.
George, J. W. (2016). Optimizing flight schedules and cargo transport using data analytics. Aviation Management Review, 34(2), 99–110.
Goleman, D. (1998). Working with emotional intelligence. Bantam Books.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30, 607–610.
Linstone, H. A., & Turoff, M. (2002). The Delphi method: Techniques and applications. Addison-Wesley.
Macmillan, J. H. (1971). The Delphi technique: A review of its application and implications. American Educational Research Journal.
McCrae, R. R., & Costa, P. T. (1997). Personality trait structure as a human universal. American Psychologist, 52(5), 509–516.
Patton, M. Q. (2002). Qualitative research & evaluation methods (3rd ed.). Sage.
Prahalad, C. K., & Hamel, G. (1990). The core competence of the corporation. Harvard Business Review, 68(3), 79–91.
Ryan, R. M., & Deci, E. L. (2000). Self-determination theory and the facilitation of intrinsic motivation, social development, and well-being. American Psychologist, 55(1), 68–78.
Smith, R., & Johnson, T. (2018). Innovations in logistics: Real-time tracking and big data applications. Journal of Aviation Technology, 29(1), 58–72.
Spencer, L. M., & Spencer, S. M. (1993). Competence at work: Models for superior performance. Wiley.
Taylor, L., & Wang, Q. (2019). Sustainability in the aviation industry: Reducing carbon emissions and developing eco-friendly alternatives. International Journal of Sustainable Aviation, 7(2), 88–101.
Tilden, M. (2007). The future of logistics in the aviation industry. Journal of Aviation Logistics, 23(4), 56–67.
