การจัดบริการสวัสดิการสังคมแก่ผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครรังสิต จังหวัดปทุมธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการจัดบริการสวัสดิการสังคมแก่ผู้สูงอายุ 2) เปรียบเทียบการจัดบริการสวัสดิการสังคมแก่ผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครรังสิต จังหวัดปทุมธานีจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล เป็นวิจัยเชิงปริมาณ กรอบแนวคิดใช้แนวคิดของกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่นกระทรวงมหาดไทย พ.ศ. 2548 ประชากรได้แก่ ผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองนครรังสิต จำนวน 8,503 คนนำไปคำนวณขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตรการคำนวณของทาโร ยามาเน ได้ จำนวน 382 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามแบบประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และค่าเอฟ
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการจัดบริการสวัสดิการสังคมแก่ผู้สูงอายุ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านค่าเฉลี่ยมากไปน้อย พบว่า อยู่ในระดับมากทั้ง 6 ด้าน ได้แก่ ด้านรายได้มีค่าเฉลี่ยมากสุด รองลงมาคือ ด้านนันทนาการ ด้านบริการทางสังคม ด้านความมั่นคงทางสังคม ด้านสุขภาพและการรักษาพยาบาล และ ด้านที่พักอาศัย มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด 2) ผลการเปรียบเทียบการจัดบริการสวัสดิการสังคมแก่ผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครรังสิต จังหวัดปทุมธานีจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า ผู้สูงอายุที่มีเพศ อายุ วุฒิการศึกษาและอาชีพต่างกันมีความคิดเห็นต่อการจัดบริการสวัสดิการสังคมแก่ผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครรังสิต จังหวัดปทุมธานีไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญที่ 0.5
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2565). รายงานสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2565. กรุงเทพฯ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
______. (2566). รายงานสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2566. กรุงเทพฯ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2552). คู่มือแนวทางดาเนินการด้านสวัสดิการสังคมและ การสังคมสงเคราะห์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการ ปกครองท้องถิ่น.
______. (2548). มาตรฐานการสงเคราะห์ผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น.
กระทรวงการคลัง. (2543), พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: สำนักงานเศรษฐกิจการคลัง.
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ สำนักส่งเสริมและพิทักษ์ผู้สูงอายุ. (2547). พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546. กรุงเทพฯ: เจ เอส การพิมพ์.
ธนพร วิจิตรกุลวงศา. (2561). นโยบายสวัสดิการสังคม: แนวคิด ทฤษฎี และการประยุกต์ใช้ในบริบทไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นงเยาว์ เนียมโภคะ. (2564). การส่งเสริมคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ: มุมมองจากงานสังคมสงเคราะห์. วารสารสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, 29(1), 45–60.
บุญมาก มากสุข. (2558). การบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์การ บริหารส่วนตำบลบัวลอย อำเภอหนองแค จังหวัดสระบุรี. ใน การค้นคว้าอิสระ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์.
บุษยา พาสุกรี. (2563). การบริหารจัดการงานสวัสดิการของผู้สูงอายุในเขตเทศบาล เมืองอโยธยา อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. ใน การค้นคว้าอิสระรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
ประยุทธ ทองอยู่. (2560). ทัศนคติของผู้สูงอายุที่มีต่อการจัดการสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุในเขตพื้นที่เทศบาลตำบลคลองตำหรุ อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี. ใน งานนิพนธ์ รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารงานยุติธรรมและสังคม มหาวิทยาลัยบูรพา.
มนตรี พรมน้อย. (2559). ความพึงพอใจของผู้สูงอายุต่อการจัดสวัสดิการสังคมของเทศบาล ตำบลบ้านคลอง อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก. ใน วิทยานิพนธ์ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น. มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.
ศศิวิมล กอง ทรัพย์เจริญ. (2563). ความต้องการสวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุในเขตตำบลตาสิทธ์ อำเภอปลวกแดง จังหวัดระยอง. ใน งานนิพนธ์ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุธาชัย ยิ้มประเสริฐ. (2564). ความเหลื่อมล้ำและการพัฒนาระบบสวัสดิการสังคมในประเทศไทย. วารสารรัฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะ, 12(1), 1-18.
สำนักงานส่งเสริมสุขภาพ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2542). คู่มือส่งเสริมสุขภาพที่พึงประสงค์ในผู้สูงอายุสำหรับเจ้าหน้าที่สาธารณสุข. นนทบุรี: โรงพิมพ์สหกรณ์.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2566). สถิติจำนวนประชากรผู้สูงอายุของประเทศไทย ปี 2566. จาก https://www.nso.go.th
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2557). ผลการสำรวจประชากรสูงอายุ พ.ศ. 2557. กรุงเทพฯ: บริษัท เท็กซ์ แอนด์ เจอร์นัล พับลิเคชั่น จำกัด.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper Collins Publishers
Esping-Andersen, G. (1990). The Three Worlds of Welfare Capitalism. Princeton, NJ: Princeton University Press.
Yamane, Taro. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. Third edition. New York: Harper and. Row Publication.
United Nations. (2019). World Population Ageing 2019: Highlights. New York: United Nations, Department of Economic and Social Affairs. https://www.un.org/en/development/desa/population/theme/ageing
