Human Resource Management and Organizational Conflict Management of Automotive Industrial in Chonburi Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research is To study the state of human resource management and conflict management in organizations. of the automotive industry in Chonburi Province It is a mixed method research (Mixed Methods) with research tools including questionnaires/interviews. The sample group included automotive industry personnel in Chonburi Province. The sample size was determined using Krejcy Morgan's sample table at a confidence level of 95 percent, resulting in a total sample size of 210 people. The random sampling method used purposive sampling. Then take the data collected from the questionnaire and analyze it using descriptive statistics, consisting of percentages, averages, analyze it by content analysis (Content Analysis) -test) and then use the data collected from documents/literature/interview form.
The research results found that The creative conflict management model in vocational education institutions is appropriate at a high level. There are 5 important elements: 1) Organization-centred 2) Reconciliation 3) Mediation 4) Allowance 5) Avoidance and how executives should communicate in the organization Effective leadership skills of the company
Article Details
References
จิรกฤต จินดาสวัสดิ์และจุมพฏ บริราช. (2562). บุคลิกภาพห้าองค์ประกอบรูปแบบการจัดการกับความขัดแย้งและความพึงพอใจในงานที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของพนักงานกรณีศึกษาอุตสาหกรรมผลิตคอมพิวเตอร์อุปกรณ์และชิ้นส่วนประกอบนิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบังจังหวัดชลบุรี: The Big 5 of Personality, Conflict Management Styles and Job Satisfaction on Job Performance of Employees: Case Study of Computer and Accessories Industry Laem Chabang Industrial Estate, Chon Buri. MBA-KKU Journal, 12(2), 16-41
ชยุตพงศ์ นิลอ่อน, วิชัย โถสุวรรณจินดา, พันเอกบุญเอื้อ บุญฤทธิ์. (2562). การพัฒนาระบบแรงงานสัมพันธ์ของโรงงานอุตสาหกรรมในจังหวัดชลบุรี. KASEM BUNDIT JOURNAL, 20(October), 85-100.
ณฐาพัชร์ วรพงศ์พัชร์และคณะ, (2563). รูปแบบการจัดการความขัดแย้งอย่างสร้างสรรค์ในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์ในพระราชูปถัมภ์, 14(2), 54-64.
ณฐาพัชร์ วรพงศ์พัชร์และคณะ. (2563). ลักษณะองค์การที่เป็นเลิศที่มีต่อผลการดำเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย. วารสารวิชาการสถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์, 12(1), 30-45
ณฐาพัชร์ วรพงศ์พัชร์และคณะ. (2564). รูปแบบการจัดการความขัดแย้งอย่างสร้างสรรค์ในสถาบันการอาชีวศึกษาเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย. วารสารบริหารศาสตร์มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 10(1), 23-35
บุญชม ศรีสะอาด และคณะ. (2558). พื้นฐานการวิจัยการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กาฬสินธุ์: ตักสิลาการพิมพ์.
บุญฑริกา วงษ์วานิชและทิพย์รัตน์ เลาหวิเชียร. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการ ความขัดแย้งและพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์กรของพนักงานในสวนอุตสาหกรรมโรจนะ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิชาการ มทร.สุวรรณภูมิ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 4(1), 12-22.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2543). การวัดด้านจิตพิสัย. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสานส์น.
ศรีเสด็จ กองแกน. (2566). การจัดการความขัดแย้ง. วารสารส่งเสริมและพัฒนาวิชาการสมัยใหม่, 1(2), 36-49
สายสุนีย์ เมฆอรุณ, เกษมพันธุ์ ชนะทัพ,กาญจนา ธาราพรรค์. (2564). แนวทางการเลือกใช้กลยุทธ์เพื่อจัดการความขัดแย้งภายในองค์กรของผู้นำในอุตสาหกรรมการผลิต อาหารเขตภาคตะวันออก. วารสารบริหารธุรกิจอุตสาหกรรม, 3(1), 82-99
Krejcie, R. V. & Morgan, D.W. (1970). Determining sample size for research activity. Educational and Psychological Measurement. 30(3), 607-610.
Mek-Arun, S., Chanathup, K., & Tarapun, K. (2021). แนวทางการเลือกใช้กลยุทธ์ เพื่อจัดการความขัดแย้งภายในองค์กรของผู้นำในอุตสาหกรรมการผลิตอาหารเขตภาคตะวันออก. Journal of Industrial Business Administration, 3(1), 82-99.
Saheem, N., & Dongnadeng, H. A. (2023). การวิเคราะห์ความขัดแย้งจากโครงการพัฒนาอุตสาหกรรมขนาดใหญ่: กรณีศึกษานิคมอุตสาหกรรมจะนะ. Conflict and Peace Studies Journal, 143-178
