การพัฒนาเมืองด้วยทุนวัฒนธรรมบนฐานการมีส่วนร่วมของประชาชน กรณีศึกษา เทศบาลเมืองทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อพรรณาสภาพทั่วไปของการพัฒนาเมือง และทุนวัฒนธรรมเขตเทศบาลเมืองทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช 2) เพื่อวิเคราะห์ปัญหาและอุปสรรคในการพัฒนาเมืองด้วยทุนวัฒนธรรมบนฐานการมีส่วนร่วมของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช และ 3) เพื่อนำเสนอแนวทางการพัฒนาเมืองด้วยทุนวัฒนธรรมบนฐานการมีส่วนร่วมของประชาชน เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 16 คน กำหนดแบบเจาะจง ประกอบด้วย นักวิชาการ บุคลากรที่สังกัดเทศบาลเมืองทุ่งสง ภาคีเครือข่ายภาคเอกชน คณะกรรมการประชาคมวัฒนธรรม และ ตัวแทนผู้ค้าสินค้าวัฒนธรรม และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์แบบแก่นสาระ
ผลการวิจัยพบว่า
1.สภาพการพัฒนาเมืองด้วยทุนวัฒนธรรมของเทศบาลเมืองทุ่งสง ดำเนินการผ่านหลาดชุมทางทุ่งสงที่สร้างอาชีพและรายได้ให้กับประชาชนในเขตอำเภอทุ่งสง ส่งผลให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี
2.ปัญหาและอุปสรรคในการพัฒนาเมืองด้วยทุนวัฒนธรรม ประกอบด้วย 4 ด้าน ได้แก่ ด้านบุคลากร ด้านงบประมาณ ด้านการบริหารจัดการ และ ด้านการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วน
3.แนวทางในการพัฒนาเมืองด้วยทุนวัฒนธรรม ประกอบด้วย 1) การกำหนดวิสัยทัศน์ของผู้บริหารท้องถิ่น 2) การจัดตั้งคณะทำงานที่มาจากหลายอาชีพและมีจิตอาสา 3) การมอบหมายหน้าที่และภารกิจตามความถนัด 4) การศึกษาข้อมูลทุกมิติและวิเคราะห์ด้วย SWOT Analysis 5) การมีเครือข่ายทำงานเฉพาะด้านและหลากหลาย 6) การตระหนักรู้และรู้คุณค่าเมืองของประชาชน 7) การลงมือปฏิบัติ และ 8) การติดตามและประเมินผล
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรุณา รักษวิณ, สุพักตรา สุทธสุภา และ ถิรวัฒน์ พิมพ์เวิน. (2567). การพัฒนาเมืองและฟื้นฟูเมืองแบบมีส่วนร่วม: การวิเคราะห์ผลการสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิและผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนาเมืองในประเทศไทย. Journal of Roi Kaensarn Academi, 9(7), 121–136.
กัญญารัตน์ แก้วกมล และคณะ. (2564). การใช้ทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(1),76-91.
จักรแก้ว นามเมือง. (2551). ทุนทางวัฒนธรรมในวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัดนวสาส์นการพิมพ์.
ชุลีรัตน์ เจริญพร. (2560). “เมืองน่าอยู่”: แนวคิดเพื่อการพัฒนาชุมชนแบบมีส่วนร่วม กรณีศึกษาชุมชนหลักหก อำเภอเมือง จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยองลกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 11(พิเศษ),1 – 13.
ชุลีวรรณ โชติวงษ์. (2561). รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์สู่การพัฒนาทุนทางวัฒนธรรม : กรณีศึกษาชุมชนวัดคีรีภาวนาราม อำเภอบ้านฉาง จังหวัดระยอง. วารสารวิชาการศิลปศาสตร์ประยุกต์, 11(2), 25-35.
ไชยฤทธิ์ อนุชิตวรวงศ์. (2561). การศึกษาแนวทางการปรับปรุงการดำเนินนโยบายการพัฒนาที่ยั่งยืนและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของประเทศไทย เพื่อตอบสนองยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี. กรุงเทพมหานคร: หลักสูตรการป้องกันราชอาณาจักร วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร.
ณัฏฐวุฒิ ทรัพย์อุปถัมภ์. (2558). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. จันทบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ดิเรก ปัทมสิริวัฒน์. (2547). ทุนสังคม และทุนทางวัฒนธรรมในระบบเศรษฐกิจและการจัดการยุคใหม่. พิษณุโลก: คณะวิทยาการจัดการและสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.
เทศบาลเมืองทุ่งสง. (2568). รางวัลแห่งความสำเร็จ. เรียกใช้เมื่อ 1 ตุลาคม 2568 จากhttps://www.thungsongcity.go.th/awards.
ธีระวัฒน์ จันทึก และ คณะ. (2568). ศักยภาพและความท้าทายของทุนทางวฒนธรรมไทยในการขับเคลื่อนอุตสาหกรรมสร้างสรรค์. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 17(1), 94-119.
นพรัตน์ ไชยชนะ และคณะ. (2568). กลยุทธ์การบริหารจัดการทุนวัฒนธรรมผ่านการมีส่วนร่วม: แนวทางยกระดับเศรษฐกิจชุมชน ตำบลท่าขนุน อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยนครพนม, 15(1), 273-286.
พัฒน์ บุณยรัตพันธุ์. (2549). การสร้างพลังชุมชนโดยขบวนการพัฒนาชุมชน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
ไพรัตน์ เตชะรินทร์. (2527). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: ศักดิ์โสภาการพิมพ์.
รัฐพล ภุมรินทร์พงศ์ และคณะ. (2567). การพัฒนาอาชีพกลุ่มผู้นำสตรี ชุมชนบ้าน. วารสารวิชาการรับใช้สังคม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา, 3(2), 55-63.
สนธยา พลศรี. (2547). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
สมศักดิ์ ศรีสันติสุข และ ยุทธศาสตร์ หน่อแก้ว. (2568). ทุนทางวัฒนธรรมกับการพัฒนาท้องถิ่น: แนวทางการจัดการระบบเศรษฐกิจชุมชนยุคปกติวิถีใหม่. วารสารการจัดการและพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 5(1), 42-60.
สุดารัตน์ สุดสมบูรณ์, ยุทธชัย เกราะแก้ว, จิราภรณ์ ชนัญชนะ และ กัณณ์ศศิชา เนาว์เย็นผล. (2567). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการบริหารจัดการท้องถิ่นที่ดีของเทศบาลเมืองทุ่งสง อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิชาการ การจัดการภาครัฐและเอกชน, 6(2), 136-146.
อัญธิชา มั่นคง. (2560). บทบาทของทุนทางวัฒนธรรมกับการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน กรณีศึกษาชุมชนในตำบลบ้านตุ่น อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา. วารสารวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 12(39), 90-100.
Bourdieu, P. (1986). The forms of capital. In J. Richardson (Ed.) Handbook of Theory and Research for the Sociology of Education. New York : Greenwood Press.
Throsby, D. (2001). Economy and Culture. Cambridge : The Press Syndicate of the University of Cambridge.
