URBAN DEVELOPMENT WITH CULTURAL CAPITAL AND PUBLIC PARTICIPATION CASE STUDY: THUNG SONG MUNICIPALITY NAKHON SI THAMMARAT PROVINCE

Main Article Content

Phramaha Ekkawin Piyaweero (Asim)
Arkarin Somsak
PhramahaAdisak Gavesako (Cheed-im)
Saksithon Chumkaew
Phramaha Navin Bhaddharatantimedhi (Arunrat)

Abstract

This research article aims to 1) describe the general conditions of urban development and cultural capital in Thung Song Municipality, Nakhon Si Thammarat Province. 2) To analyze the problems and obstacles in urban development with cultural capital based on the participation of people in Thung Song Municipality, Nakhon Si Thammarat Province and 3) To present guidelines for urban development with cultural capital based on public participation. This is a qualitative research, collecting data through in-depth interviews with 16 key informants, with Purposive Sampling. Consisting of academics, personnel belonging to Thung Song Municipality, private sector networks, the Cultural Community Committee, and representatives of cultural product traders and analyze data using the essential analysis method
The research results found that
1. The city development with cultural capital of Thung Song Municipality is carried out through Thung Song Market, which creates jobs and income for people in Thung Song District, resulting in a good quality of life.
2. Problems and obstacles in urban development with cultural capital consist of 4 aspects: personnel, budget, management, and participation of all sectors.
3. Guidelines for urban development with cultural capital include: 1) determining the vision of local administrators; 2) establishing a working group consisting of people from various professions and volunteers 3) Assigning duties and missions according to one's abilities; 4) Studying information in all dimensions and analyzing with SWOT Analysis; 5) Having a network for specific and diverse work; 6) Awareness and appreciation of the city by the people; 7) Taking action; and 8) Monitoring and evaluating results.

Article Details

Section
Article

References

กรุณา รักษวิณ, สุพักตรา สุทธสุภา และ ถิรวัฒน์ พิมพ์เวิน. (2567). การพัฒนาเมืองและฟื้นฟูเมืองแบบมีส่วนร่วม: การวิเคราะห์ผลการสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิและผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนาเมืองในประเทศไทย. Journal of Roi Kaensarn Academi, 9(7), 121–136.

กัญญารัตน์ แก้วกมล และคณะ. (2564). การใช้ทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(1),76-91.

จักรแก้ว นามเมือง. (2551). ทุนทางวัฒนธรรมในวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัดนวสาส์นการพิมพ์.

ชุลีรัตน์ เจริญพร. (2560). “เมืองน่าอยู่”: แนวคิดเพื่อการพัฒนาชุมชนแบบมีส่วนร่วม กรณีศึกษาชุมชนหลักหก อำเภอเมือง จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยองลกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 11(พิเศษ),1 – 13.

ชุลีวรรณ โชติวงษ์. (2561). รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์สู่การพัฒนาทุนทางวัฒนธรรม : กรณีศึกษาชุมชนวัดคีรีภาวนาราม อำเภอบ้านฉาง จังหวัดระยอง. วารสารวิชาการศิลปศาสตร์ประยุกต์, 11(2), 25-35.

ไชยฤทธิ์ อนุชิตวรวงศ์. (2561). การศึกษาแนวทางการปรับปรุงการดำเนินนโยบายการพัฒนาที่ยั่งยืนและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของประเทศไทย เพื่อตอบสนองยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี. กรุงเทพมหานคร: หลักสูตรการป้องกันราชอาณาจักร วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร.

ณัฏฐวุฒิ ทรัพย์อุปถัมภ์. (2558). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. จันทบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

ดิเรก ปัทมสิริวัฒน์. (2547). ทุนสังคม และทุนทางวัฒนธรรมในระบบเศรษฐกิจและการจัดการยุคใหม่. พิษณุโลก: คณะวิทยาการจัดการและสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.

เทศบาลเมืองทุ่งสง. (2568). รางวัลแห่งความสำเร็จ. เรียกใช้เมื่อ 1 ตุลาคม 2568 จากhttps://www.thungsongcity.go.th/awards.

ธีระวัฒน์ จันทึก และ คณะ. (2568). ศักยภาพและความท้าทายของทุนทางวฒนธรรมไทยในการขับเคลื่อนอุตสาหกรรมสร้างสรรค์. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 17(1), 94-119.

นพรัตน์ ไชยชนะ และคณะ. (2568). กลยุทธ์การบริหารจัดการทุนวัฒนธรรมผ่านการมีส่วนร่วม: แนวทางยกระดับเศรษฐกิจชุมชน ตำบลท่าขนุน อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยนครพนม, 15(1), 273-286.

พัฒน์ บุณยรัตพันธุ์. (2549). การสร้างพลังชุมชนโดยขบวนการพัฒนาชุมชน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.

ไพรัตน์ เตชะรินทร์. (2527). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: ศักดิ์โสภาการพิมพ์.

รัฐพล ภุมรินทร์พงศ์ และคณะ. (2567). การพัฒนาอาชีพกลุ่มผู้นำสตรี ชุมชนบ้าน. วารสารวิชาการรับใช้สังคม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา, 3(2), 55-63.

สนธยา พลศรี. (2547). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.

สมศักดิ์ ศรีสันติสุข และ ยุทธศาสตร์ หน่อแก้ว. (2568). ทุนทางวัฒนธรรมกับการพัฒนาท้องถิ่น: แนวทางการจัดการระบบเศรษฐกิจชุมชนยุคปกติวิถีใหม่. วารสารการจัดการและพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 5(1), 42-60.

สุดารัตน์ สุดสมบูรณ์, ยุทธชัย เกราะแก้ว, จิราภรณ์ ชนัญชนะ และ กัณณ์ศศิชา เนาว์เย็นผล. (2567). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการบริหารจัดการท้องถิ่นที่ดีของเทศบาลเมืองทุ่งสง อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิชาการ การจัดการภาครัฐและเอกชน, 6(2), 136-146.

อัญธิชา มั่นคง. (2560). บทบาทของทุนทางวัฒนธรรมกับการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน กรณีศึกษาชุมชนในตำบลบ้านตุ่น อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา. วารสารวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 12(39), 90-100.

Bourdieu, P. (1986). The forms of capital. In J. Richardson (Ed.) Handbook of Theory and Research for the Sociology of Education. New York : Greenwood Press.

Throsby, D. (2001). Economy and Culture. Cambridge : The Press Syndicate of the University of Cambridge.