การเปลี่ยนผ่านประชาธิปไตยในประเทศไทย: บทวิเคราะห์ผ่านกรอบโครงสร้างและตัวแสดงทางการเมือง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งวิเคราะห์กระบวนการเปลี่ยนผ่านประชาธิปไตยของประเทศไทย โดยใช้กรอบแนวคิดเชิงโครงสร้างและตัวแสดงทางการเมือง เพื่ออธิบายพลวัตของอำนาจ การต่อรอง และข้อจำกัดในการพัฒนาประชาธิปไตยในบริบทไทยตั้งแต่ พ.ศ. 2475 จนถึงปัจจุบัน การศึกษาพบว่า แม้มีความพยายามจากตัวแสดงบางกลุ่มในการปฏิรูประบบการเมือง แต่โครงสร้างทางอำนาจดั้งเดิม อาทิ กองทัพ ระบบราชการ องค์กรอิสระ และทุนผูกขาด ยังคงมีอิทธิพลสูง และสามารถจำกัดหรือควบคุมความเคลื่อนไหวทางการเมืองได้อย่างมีนัยสำคัญ ส่งผลให้การเปลี่ยนผ่านประชาธิปไตยของไทยมีลักษณะไม่สมบูรณ์ และดำรงอยู่ในรูปแบบของระบอบประชาธิปไตยแบบไฮบริด บทความจึงเสนอแนวทางเชิงนโยบายในการปฏิรูปโครงสร้างอำนาจ เสริมสร้างพรรคการเมือง และเปิดพื้นที่ให้ประชาชนโดยเฉพาะเยาวชนมีส่วนร่วมในการกำหนดทิศทางการเมือง เพื่อพัฒนาประชาธิปไตยไทยให้ยั่งยืนในระยะยาว
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Althusser, L. (1971). Ideology and Ideological State Apparatuses. In Lenin and Philosophy and Other Essays. London: New Left Books.
Bunbongkarn, S. (2002). The Military and Democracy in Thailand. In R. H. Taylor (Ed.), The Politics of Transition in Southeast Asia (pp. 54–72). London: Routledge.
Case, W. (2002). Politics in Southeast Asia: Democracy or Less. Richmond: Curzon.
Chambers, P. (2013). Military ‘Shadows’ in Thailand since the 2006 Coup. Asian Affairs: An American Review, 40(2), 67–82.
Connors, M. K. (2007). Democracy and National Identity in Thailand. Copenhagen: NIAS Press.
_______. (2019). Thailand’s Emergency State: Martial Law and the Politics of Public Order. Singapore: ISEAS.
Croissant, A., & Bünte, M. (2008). The Crisis of Democracy in Southeast Asia. Taiwan Journal of Democracy, 4(1), 1–22.
Dahl, R. A. (1989). Democracy and Its Critics. New Haven: Yale University Press.
Diamond, L. (1999). Developing Democracy: Toward Consolidation. Baltimore: Johns Hopkins University Press
Dressel, B. (2010). Judicialization of Politics or Politicization of the Judiciary? Considerations from Recent Events in Thailand. The Pacific Review, 23(5), 671–691.
Giddens, A. (1984). The Constitution of Society: Outline of the Theory of Structuration. Cambridge: Polity Press.
Giddens, A. (1984). The Constitution of Society: Outline of the Theory of Structuration. Cambridge: Polity Press.
Gomez, E. T. (2009). The Rise and Fall of Crony Capitalism: The Malaysian Case. In E. T. Gomez & Jomo K. S. (Eds.), Malaysia’s Political Economy: Politics, Patronage and Profits. Cambridge: Cambridge University Press.
Hay, C. (2002). Political Analysis: A Critical Introduction. Basingstoke: Palgrave.
Huntington, S. P. (1957). The Soldier and the State: The Theory and Politics of Civil-Military Relations. Cambridge: Harvard University Press.
Levitsky, S., & Way, L. A. (2010). Competitive Authoritarianism: Hybrid Regimes after the Cold War. New York: Cambridge University Press.
Linz, J. J., & Stepan, A. (1996). Problems of Democratic Transition and Consolidation: Southern Europe, South America, and Post-Communist Europe. Baltimore: Johns Hopkins University Press.
Marshall, M. G., & Gurr, T. R. (2020). Polity IV Country Report 2020: Thailand. Center for Systemic Peace.
McCargo, D. (2002). Politics and the Press in Thailand: Media Machinations. London: Routledge.
_______. (2005). Network Monarchy and Legitimacy Crises in Thailand. The Pacific Review, 18(4), 499–519.
Mietzner, M. (2009). Military Politics, Islam, and the State in Indonesia: From Turbulent Transition to Democratic Consolidation. Singapore: ISEAS.
O’Donnell, G., & Schmitter, P. C. (1986). Transitions from Authoritarian Rule: Tentative Conclusions about Uncertain Democracies. Baltimore: Johns Hopkins University Press.
Phongpaichit, P., & Baker, C. (1995). Thailand: Economy and Politics. Kuala Lumpur: Oxford University Press.
_______. (2004). Thaksin: The Business of Politics in Thailand. Chiang Mai: Silkworm Books.
Riggs, F. W. (1966). Thailand: The Modernization of a Bureaucratic Polity. Honolulu: East-West Center Press.
Schedler, A. (1999). The Logic of Electoral Authoritarianism. In Electoral Authoritarianism: The Dynamics of Unfree Competition. Boulder: Lynne Rienner.
Sinpeng, A. (2014). Digital Media, Political Polarization and Authoritarian Resilience in Thailand. Contemporary Southeast Asia, 36(3), 364–387.
Skocpol, T. (1979). States and Social Revolutions: A Comparative Analysis of France, Russia, and China. Cambridge: Cambridge University Press.
Slater, D. (2010). Ordering Power: Contentious Politics and Authoritarian Leviathans in Southeast Asia. Cambridge: Cambridge University Press.
Ufen, A. (2008). Political Party and Party System Institutionalization in Southeast Asia: Lessons for Democratic Consolidation in Indonesia, the Philippines and Thailand. The Pacific Review, 21(3), 327–350.
Walker, A. (2012). Thailand’s Political Peasants: Power in the Modern Rural Economy. Madison: University of Wisconsin Press.
