ผลของการจัดกิจกรรมศิลปะสร้างสรรค์ประกอบดนตรี เพื่อส่งเสริม การมีสมาธิของเด็กปฐมวัย โรงเรียนบ้านพังปริง จังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการมีสมาธิของเด็กปฐมวัยก่อนและหลังได้รับการจัดกิจกรรมศิลปะสร้างสรรค์ประกอบดนตรีที่โรงเรียนบ้านพังปริง จังหวัดนครศรีธรรมราชประชากรได้แก่เด็กปฐมวัยชาย-หญิงอายุ 5-6 ปีที่ศึกษาอยู่ชั้นอนุบาลปีที่ 3 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา2567 โรงเรียนบ้านพังปริงจำนวน14คนเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดกิจกรรมศิลปะสร้างสรรค์ประกอบดนตรีรวมทั้งสิ้น 32 แผนการทดลอง 8 สัปดาห์สัปดาห์ละ 4 วัน วันละ 50 นาที
มีค่าดัชนีความสอดคล้องที่ 0.92 และแบบสังเกตการมีสมาธิของเด็กปฐมวัย ทั้งหมด 2 ด้านจำนวน 6 ข้อ คือ ด้านการกระทำ 3 ข้อ และด้านสังคม 3 ข้อมีค่าดัชนีความสอดคล้องที่ 1.00 สถิติที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า การมีสมาธิของเด็กปฐมวัยหลังได้รับการจัดกิจกรรมศิลปะสร้างสรรค์ประกอบดนตรีสูงกว่าก่อนการทดลองทั้งภาพรวมและแบบรายด้าน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมวิชาการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพมหานคร: ครุสภาลาดพร้าว.
กิติศักดิ์ เสียงดี. (2563). การศึกษากิจกรรมดนตรีที่ส่งผลต่อทักษะทางสังคมของเด็กออทิสติก ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยรามคำแหง (ฝ่ายประถม). ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทร วิโรฒ.
คัดนางค์ มณีศรี. (2556). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพมหานคร: ช่อระกาการพิมพ์.
ธัญญารัศมิ์ ศิริกลิ่นแคฆ์. (2564). ผลของการใช้โปรแกรมโยคะเพื่อส่งเสริมสมาธิในนักเรียนระดับประถมศึกษาตอนปลาย. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษาและวิทยาศาสตร์การออกกำลังกาย. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
มณีรัตน์ ภูทะวัง. (2560). การพัฒนาการจัดกิจกรรมศิลปะสร้างสรรค์เพื่อฝึกสมาธิเด็กปฐมวัย. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการเรียนการสอน. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
มยุเรศ มัชฌิโม, & รุ่งลาวัลย์ ละอำคา. (2564). การจัดกิจกรรมตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการมีสมาธิของเด็กปฐมวัย. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 6(3), 618–632.
รชต ถนอมกิตติ. (2560). ผลของโปรแกรมการเต้นแอโรบิกที่มีต่อสมาธิของเด็กก่อนวัยเรียน. ใน วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาพัฒนาการ. มหาวิทยาลัยศรีนครินทร วิโรฒ.
วลัยพร ห้องแซง. (2563). ผลของโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มแบบเกสตัลท์ผ่านกิจกรรมศิลปะที่มีต่อสมาธิของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาประยุกต์. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วิชัย วงษ์ใหญ่และมารุต พัฒผล. (2562). สมาธิกับการคิดสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ผู้นำนวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้.
