การพัฒนาผลลัพธ์ทางการเรียน เรื่องคำศัพท์ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน โดยใช้การจัดการเรียนรู้รายบุคคล (IEP) ร่วมกับบัตรภาพของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่าน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อพัฒนาความสามารถของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่าน โดยผ่านเกณฑ์ ร้อยละ 70 ของคะแนนเต็ม และมีนักเรียนผ่านเกณฑ์ร้อยละ 80 ของนักเรียนทั้งหมด 2) เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อการเรียนรู้ เรื่อง คำศัพท์ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน ของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านความพึงพอใจต่อการอ่าน โดยใช้การจัดการเรียนรู้รายบุคคล (IEP) ร่วมกับบัตรภาพของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่าน เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยเก็บข้อมูลกับนักเรียนที่มีความบกพร่องการเรียนรู้ด้านการอ่าน ของโรงเรียนบ้านดินทอง สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 2 จำนวน 5 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยแผนการสอนเฉพาะบุคคล จำนวน 5 แผน แบบทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียน
ผลการวิจัยพบว่า
1) นักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่าน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้การจัดการเรียนรู้รายบุคคล (IEP) ร่วมกับบัตรภาพ เรื่อง คำศัพท์ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน มีพฤติกรรมการเรียนรู้ที่ดีขึ้น และสามารถจดจำคำศัพท์ภาษาอังกฤษได้มากขึ้น
2) นักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่านชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้การจัดการเรียนรู้รายบุคคล (IEP) ร่วมกับบัตรภาพ เรื่อง คำศัพท์ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน โดยผ่านเกณฑ์ ร้อยละ 70 ของคะแนนเต็ม และมีนักเรียนผ่านเกณฑ์ร้อยละ 80 ของนักเรียนทั้งหมด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
เด็กแอลดี คู่มือสำหรับครู. (2555). โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด : สถาบันราชานุกูล.
สุนันทา วงษ์จำปา. (2562). การแก้ปัญหานักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ด้านการอ่านโดยใช้สื่อประสมระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. มหาสารคาม : วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ภาวิกา นพคุณ. (2561). การพัฒนาความสามารถนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ โดยการเรียนรู้ จาก ประสบการณ์ วิชาคณิตศาสตร์ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1. กรุงเทพมหานคร : วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน วิทยาลัยครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
สุชาดา พุ่มศรีอินทร์. (2556). การพัฒนาความสามารถในการเขียนสะกดคำของนักเรียนที่มีภาวะบกพร่องทางการเรียนรู้ ด้วยการใช้ชุดฝึกการเขียนสะกดคำ ตามหลักการเชื่อมโยงคำพ้องเสียง. กรุงเทพมหานคร : วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการศึกษาพิเศษมหาวิทยาลัยศิลปากร.
บุญส่ง หาญพาณิชย์. (2546). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการความรู้ในสถาบันอุดมศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร : วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต คณะครุศาสตร์ สาขาการบริหารองค์ความรู้สถาบันอุดมศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานสาธารณสุขอ่างทอง. (2560). รายงานทารกน้ำาหนักน้อยกว่า 2,500 กรัม
ได้รับการคัดกรองพัฒนาการ DSPMปีงบประมาณ 2560 (อินเตอร์เน็ต). เรียกใช้เมื่อ
มิถุนายน 2562 จาก http://atg.hdc.moph.go.th
สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดพัทลุง. (2563). ศิลปะการแห่งโนราห์. เรียกใช้เมื่อ
กุมภาพันธ์ 2563 จาก
https://www.mculture.go.th/phatthalung/ewt_news.php?nid=
&filename=index.
Chelsea M.Dann. (2013). Positive interventions for children diagnosed
with learning disabilities: an exploration of educator’s lived experiences.
Northampton: Master Thesis, Smith College.
Elizabet, B. (1990). Ecotourism: The Potentials and Pitfalls. Vol.1 and 2.
World Wildlife Fund. Washington, D.C.
Layla Al-Shareef. (2017). A study of provision for specific learning difficulties (dyslexia) in primary education in the Kingdom of Saudi Arabia. England: school of education, University of Birmingham.
Mohamad Ahmad Saleem Khasawneh and Mohamad Omar Abu Al-Rub. (2020). Development of reading comprehension skills among the students of learning disabilities. Universal Journal of Educational Research. 8(11), 5335-5341.
Thomas J. Sergiovanni. (2020). Rethinking Leadership. USA : Trinity University.
