สัญญะทางนิเวศที่สื่อความหมายทางวัฒนธรรมในวรรณกรรมของอาไหล (A Lai) ช่วงปี พ.ศ. 2550-2565

บทคัดย่อ

        บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสัญญะทางนิเวศที่สื่อความหมายทางวัฒนธรรมในวรรณกรรมของ อาไหล (A Lai) ช่วงปี พ.ศ. 2550-2565 ผู้วิจัยได้นำแนวคิดที่เกี่ยวกับสัญญะและนิเวศวิทยาวัฒนธรรมมาใช้เป็นแนวทางในการวิเคราะห์และเสนอผลการศึกษาด้วยวิธีการพรรณนาวิเคราะห์
        ผลการศึกษาพบว่า สัญญะทางนิเวศที่สื่อความหมายทางวัฒนธรรมใน 3 มิติ ได้แก่   1) มิติความเชื่อ ไฟไหม้เป็นรูปสัญญะที่สื่อความหมายถึงความเชื่อที่เกี่ยวกับเทพในธรรมชาติ  ผีป่าผีดอย และเป็ดทองเทพผู้พิทักษ์ ถั่งเช่าเป็นรูปสัญญะที่สื่อความหมายถึงความเชื่อที่เกี่ยวกับผีป่าผีดอย และต้นสนแห่งแม่น้ำหมินเป็นรูปสัญญะที่สื่อความหมายถึงความเชื่อที่เกี่ยวกับตำนานและศาสนาพุทธ 2) มิติวิถีชีวิตทิเบตแบบดั้งเดิม ที่ดินรกร้างเป็นรูปสัญญะที่สื่อความหมายถึงการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตแบบดั้งเดิมของชาวทิเบตจากการประกอบอาชีพเกษตรกรรมเป็นการค้าขายทรัพยากรธรรมชาติ และภูเขาว่างเปล่าเป็นรูปสัญญะที่สื่อความหมายถึงการพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชนและการย้ายถิ่นของกลุ่มวัยรุ่นเพื่อประกอบอาชีพที่ตัวเมือง และ 3) มิติชาติพันธุ์ เห็ดสนเป็นรูปสัญญะที่สื่อความหมายถึงการเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ทิเบตกับธรรมชาติ และฟ้าร้องเป็นรูปสัญญะที่สื่อความหมายถึงความขัดแย้งระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ทิเบตกับกลุ่มชาติพันธุ์ฮั่นในการแย่งชิงทรัพยากรธรรมชาติ การศึกษาครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่า อาไหล (A Lai) ได้ใช้สัญญะทางนิเวศเป็นกลวิธีสำคัญในการถ่ายทอดความสัมพันธ์อันซับซ้อนระหว่างมนุษย์ ธรรมชาติ และวัฒนธรรมภายใต้บริบทของความเปลี่ยนแปลงทางสังคมและเศรษฐกิจ ทั้งยังสะท้อนถึงบทบาทของวรรณกรรมในการสร้างความตระหนักรู้เกี่ยวกับการอยู่ร่วมกับธรรมชาติอย่างสมดุลและยั่งยืน