การขับเคลื่อนธุรกิจ SMEs สตาร์ทอัพในการใช้นวัตกรรมแก้จนของประชาชนในพื้นภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการขับเคลื่อนธุรกิจ SMEs สตาร์ทอัพ
2) เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการขับเคลื่อนธุรกิจ SMEs สตาร์ทอัพ และ 3) เพื่อสร้างรูปแบบการขับเคลื่อนธุรกิจ SMEs สตาร์ทอัพในการใช้นวัตกรรมแก้จนของประชาชนในพื้นภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนประเทศไทย การวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างได้แก่ ประชาชนที่มีสิทธิเลือกตั้งในเขตพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน จำนวน 400 คน กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัย จำนวน 16 คน มาใช้หาข้อมูลในการสัมภาษณ์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณโดยใช้วิธีการคัดเลือกตัวแปรแบบเป็นลำดับขั้น และการวิเคราะห์เชิงพรรณนา ประกอบการอภิปรายผล
ผลการวิจัยพบว่า : 1) การขับเคลื่อนธุรกิจ SMEs สตาร์ทอัพในการใช้นวัตกรรมแก้จนของประชาชนในพื้นภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนประเทศไทย ส่วนใหญ่อยู่ในระดับปานกลางทุกด้าน 2) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการขับเคลื่อนธุรกิจ SMEs สตาร์ทอัพในการใช้นวัตกรรมแก้จนของประชาชนในพื้นภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนประเทศไทย” พบว่า ปัจจัยที่มีอำนาจการทำนายสูงสุดคือ ด้านการมีส่วนร่วมของชุมชน ด้านบทบาทท้องถิ่น ด้านความช่วยเหลือจากเครือข่ายภาคี และด้านที่มีอำนาจทำนายน้อยที่สุดคือด้านบทบาทภาคเอกชน และ 3) หน่วยงานภาครัฐควรมีการประเมินความคิดเห็นเกี่ยวกับการขับเคลื่อนธุรกิจในการใช้นวัตกรรมสำหรับประชาชน และนำมาใช้ในการปรับปรุงและพัฒนาให้เกิดประสิทธิภาพ มีการติดตามผลการขับเคลื่อนธุรกิจสตาร์ทอัพในการใช้นวัตกรรม และร่วมการติดตามผลกระบวนการขับเคลื่อนธุรกิจสตาร์ทอัพในการใช้นวัตกรรม ทำการประเมินผลการดำเนินงานสะท้อนกับปัญหา และสรุปผลการประเมินร่วมกันอย่างเป็นระบบในการขับเคลื่อนธุรกิจ SMEs สตาร์ทอัพในการใช้นวัตกรรมอย่างยั่งยืน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2566). คำแถลงนโยบายการขับเคลื่อนกระทรวง. เมื่อวันที่ 19 กันยายน 2566.
กีรติ ยศยิ่งยง. (2552). องค์กรแห่งนวัตกรรม: แนวคิดและกระบวนการ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชูพงษ์ พันธุ์แดง และ ธีนิดา บัณฑรวรรณ. (2565). รูปแบบการเพิ่มคุณภาพการให้บริการของธุรกิจ SMEs ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 12 (4), 127-145.
บุญเพ็ง สิทธิวงษา. (2566). นวัตกรรมพัฒนาคุณภาพชีวิตชุมชนตามหลักทฤษฎีใหม่โคกหนอง
นาโมเดลในจังหวัดอุดรธานี. วารสารสหศาสตร์การพัฒนาสังคม, 1(5), 1-13.
พัชมณ พลายมี. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจในการนำนวัตกรรมไปใช้ในวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs). ใน สารนิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหิดล.
พยัต วุฒิรงค์. (2562). การจัดการนวัตกรรม : ทรัพยากรองค์การแห่งการเรียนรู้และนวัตกรรม. (พิมพครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ลัดดาวัลย์ เลขมาศ และ แพรวพรรณ อินทรเกษม. (2562). แนวทางพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการ SMEs. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 39 (2), 104-122.
Ghosh, D. and Xu, J. (2014) Abiotic Stress Responses in Plant Roots A Proteomics Perspective. Frontiers in Plant Science, 5(6).
Kotler, P., & Keller, K. L. (2012). Marketing Management (14thed.). New Jersey: Prentice-Hall.
Kumar, G.S., Sachdeva, A., and Gupt, A. (2018). Measuring Supplier Service Quality in Indian SMEs using Factor Analysis and Graph-Theoretic Approach. Jurnal Teknik Industri, 20(1), 11-24.
Natalie Robehmed, (2013). What Is A Startup?. Retrieved. 30 April 2017 From https://www.forbes.com/sites/natalierobehmed/2013/12/16/what-is-astartup/#f35dc0e40440.
Tidd, J., & Bessant, J. (2013). Managing innovation: Integrating technological, market and organizational change. 5th ed. Chichester: John Wiley and Sons.
