การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารจัดการการท่องเที่ยว อย่างยั่งยืนในพื้นที่เกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในพื้นที่เกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี 2) ศึกษาปัญหาและอุปสรรคของการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในพื้นที่เกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี และ 3) ศึกษาข้อเสนอแนะการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในพื้นที่เกาะสมุย จังหวัด สุราษฎร์ธานี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้บริหารหน่วยงานภาครัฐ ผู้บริหารท้องถิ่น บุคลากรท้องถิ่น ผู้ประกอบการภาคเอกชน สมาคม/ชมรมการท่องเที่ยว ผู้นำชุมชน และประชาชนในพื้นที่เกาะสมุย รวม 25 คน เป็นการคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือการวิจัย คือแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการสรุปความแบบพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในพื้นที่เกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี พบว่า ประชาชนมีส่วนร่วมยังไม่มากนัก โดยในการตัดสินใจและการวางแผนร่วมกัน ประชาชนมีบทบาทจำกัด ในการปฏิบัติงานร่วมกัน ประชาชนมีส่วนร่วมในกิจกรรมดูแลรักษาสิ่งแวดล้อม วัฒนธรรม และภูมิปัญญาท้องถิ่น ขณะที่การรับผลประโยชน์ ประชาชนได้รับประโยชน์ทางเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม ส่วนการติดตามและประเมินผล ประชาชนมีส่วนร่วมในรูปแบบการสังเกตการณ์ การเป็นคณะกรรมการประเมินผล และการให้คำปรึกษา รวมถึงการตอบแบบสอบถาม 2) ปัญหาและอุปสรรค พบว่า ประชาชนไม่เห็นความสำคัญ การขาดความรู้ความเข้าใจ การประชาสัมพันธ์ไม่ทั่วถึง และ 3) ข้อเสนอแนะ พบว่า ควรอบรมให้ความรู้เกี่ยวกับการมีส่วนร่วม และการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน สร้างจิตสำนึกให้กับคนรุ่นใหม่ จัดให้มีกิจกรรมส่งเสริมการมีส่วนร่วมต่อเนื่อง และนำเทคโนโลยีสมัยใหม่มาประยุกต์ใช้
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมการท่องเที่ยว. (2559). รายงานสถานการณ์ท่องเที่ยวภายในประเทศไทยปี 2558. กรุงเทพฯ: กองสถิติและวิจัย.
จริยาภรณ์ เจริญชีพ. (2564). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาตำบลถ้ำรงค์ อำเภอบ้านลาด จังหวัดเพชรบุรี. วารสารสารสนเทศ, 16(2), 85-97.
ซูไรยา สาแล๊ะ, วันคอรียะห์ สิเดะ และสุวิมล แซ่ก่อง. (2562). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาตำบลตาเนาะแมเราะ อำเภอเบตงจังหวัดยะลา. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
ถิรพร สิงห์ลอ. (2565). SDG Vocab|41 - Sustainable Tourism – การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. เรียกใช้เมื่อ 24 มีนาคม 2566 จาก https://www.sdgmove.com /2021/07/31/sdg-vocab-4sustainable-tourism/
ธง คำเกิด และคณะ. (2564). การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนบนฐานรากวิถีชีวิตชุมชนอย่างยั่งยืนของตำบลต้นตาล อำเภอสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ ศูนย์สุพรรณบุรี.
บุญใจ แก้วน้อย. (2558). อนาคตสมุย: การบริหารท้องถิ่นรูปแบบพิเศษด้านการท่องเที่ยว. สงขลา: ธนาคารแห่งประเทศไทย สำนักงานภาคใต้.
บุพชาติ ดวงดี. (2560). รูปแบบการพัฒนาการเพื่อขับเคลื่อนการท่องเที่ยวแบบบูรณาการอย่างยั่งยืนของจังหวัดนนทบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 36(6), 218-227.
พิมพรรณ สุจารินพงศ์. (2559). มัคคุเทศก์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พิสุทธิ์ เจริญสุข. (2562). การพัฒนาการท่องเที่ยวของเทศบาลนครเกาะสมุย. ใน การค้นคว้าอิสระรัฐศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาผู้นำภาครัฐและภาคเอกชน. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พรไพลิน ทวยเจริญ และอภิรัตน์ กังสดารพร. (2562). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืน ใน อ.เกาะพะงัน จ.สุราษฎร์ธานี. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยรังสิต.
รณพรหม ชุนงาม และคณะ. (2565). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของชุมชนในยุคดิจิทัล. วารสารศิลปการจัดการ, 6(2), 949-968.
วรารัตน์ เทือกทิพย์ และคณะ. (2564). แนวทางการบริหารจัดการชุมชนสู่การเป็นเมืองท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของอำเภอเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 15(3), 196-207.
สิริภัทร โชติช่วง และคณะ. (2560). การรับรู้ภาพลักษณ์เกาะสมุยสีเขียว. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 15(1), 86-96.
สำนักงานจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2566). จังหวัดสุราษฎร์ธานี ประชุมคณะกรรมการขับเคลื่อนการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนสู่สากล ครั้งที่ 1/2566. สุราษฎร์ธานี: สำนักงานจังหวัดสุราษฎร์ธานี.
อนุวัฒน์ ชมภูปัญญา และธนัสถา โรจนตระกูล. (2565). การพัฒนาศักยภาพชุมชนแบบมีส่วนร่วมสู่ชุมชนท่องเที่ยวที่ยั่งยืน. Journal of Modern Learning Development, 7(8), 414-430.
Cohen, J. M. & Uphoff, N. T. (1981). Rural development participation: Concept and measure for project design, implementation and evaluation. Rural Development Committee, Center for International Studies. New York: Cornell University Press.
Eber, S. (1993). Beyond the green horizon: A discussion paper on principles for sustainable tourism. London: WWF and Tourism Concern.
Kim-Soon, N., et al. (2014). The Relationship among Service Quality, Satisfaction, and Future Intentions of Users at Main Media Center: Case of Guangzhou Asian Games. International Journal of Applied Sports Sciences, 26(1). 1001- 1011.
WHO & UNICEF. (1978). Strategies utilized by school superintendents in establishing participatory linkages with the district community. New York: The University of Wisconsin.
White, H. (1980). A heteroscedasticity-consistent covariance matrix estimator and a direct test for heteroscedasticity. Econometrica, 48(4), 817–83.
