ศึกษาพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีผลต่อปัจจัยในการเลือกรูปแบบท่องเที่ยวแหล่งธรรมชาติ ในจังหวัดบึงกาฬ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีผลต่อการเลือกรูปแบบการท่องเที่ยวแหล่งธรรมชาติในจังหวัดบึงกาฬ 2) เพื่อศึกษาช่องทางการรับรู้ข่าวสารประชาสัมพันธ์ที่มีผลต่อการเลือกรูปแบบการท่องเที่ยวแหล่งธรรมชาติในจังหวัดบึงกาฬ 3) เพื่อศึกษาความแตกต่างของลักษณะทางประชากรศาสตร์ที่มีผลต่อการเลือกรูปแบบการท่องเที่ยวแหล่งธรรมชาติในจังหวัดบึงกาฬ ซึ่งวิจัยครั้งนี้เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ โดยเครื่องมือใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถามในช่องทางออนไลน์ มีการหาค่าดัชนีความสอดคล้องของข้อคำถามแต่ละข้อกับวัตถุประสงค์หรือเนื้อหา โดยผู้เชียวชาญ 3 ท่าน ใช้วิธีการคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ได้กลุ่มตัวอย่างมาจำนวน 400 คน ที่ท่องเที่ยวในจังหวัดบึงกาฬ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์ข้อมูลสถิติเชิงพรรณนา การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ส่วนค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน จากนั้นนำมาทำการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ โดยกำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
ผลวิจัยพบว่า 1) พฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีผลต่อการเลือกรูปแบบการท่องเที่ยวแหล่งธรรมชาติตามองค์ประกอบการท่องเที่ยวแหล่งธรรมชาติมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.05 คือระยะเวลาในการมาท่องเที่ยว และการใช้จ่ายในการท่องเที่ยว ที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยว 2) ปัจจัยช่องทางการรับสื่อและประชาสัมพันธ์มีผลต่อการเลือกรูปแบบการท่องเที่ยวแหล่งธรรมชาติตามองค์ประกอบการท่องเที่ยวแหล่งธรรมชาติมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.05 คือญาติ/พี่น้อง/คนรู้จัก และSocial Media ถ้าบุคคลที่นำข้อมูลเป็นบุคคลที่น่าเชื่อถือและมีอิทธิพลข้อมูลจะมีความน่าเชื่อถือด้วย ซึ่งมีผลต่อการตัดสินใจสามารถพูดจูงใจให้ตัดสินใจได้ง่ายขึ้น และเป็นการกระจายข้อมูลได้อย่างรวดเร็วและเข้าใจ แต่ความแตกต่างด้านประชากรศาสตร์ไม่ส่งผลต่อการเลือกรูปแบบการท่องเที่ยวแหล่งธรรมชาติตามองค์ประกอบการท่องเที่ยวแหล่งธรรมชาติในจังหวัดบึงกาฬ ต้องการซื้อที่อยู่อาศัยที่ส่งเสริมการใช้ชีวิต ให้ความสำคัญกับการออกแบบและเทคโนโลยีที่ประหยัดพลังงานและรักษ์โลกด้วย
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กองสุข นรกมล. (2021). ความสัมพันธ์ระหว่างการเปิดรับข่าวสาร การรับรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมทางเพศที่พึงประสงค์ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. ใน Chulalongkorn University Theses and Dissertations (Chula ETD). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
คเชนทร์ วัฒนะ โกศล และ วันทกาญจน์ สีมาโรฤทธิ์การ์ด. (2024). พฤติกรรมการท่องเที่ยวและ ความต้องการของ นักท่องเที่ยวที่มีต่อแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ จังหวัดบึงกาฬ. วารสารบัณฑิต แสงโคมคำ, 9(3), 555-575.
พิมพ์เมืองเก่า ณัฐฎิกา และ บัวธรรม โบชัญญา. (2024). การพัฒนาการท่องเที่ยวทุ่งบัวแดงบึง ละหาน อำเภอจัตุรัส จังหวัดชัยภูมิ. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 14(1), 148–162.
พัชราภรณ์ จันทรฆาฎ. (2023). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวใน ตำบล บ้านงิ้ว อำเภอสามโคกจังหวัดปทุมธานี. วารสารวิชาการสังคมศาสตร์เครือข่ายวิจัยประชาชื่น, 5(1),17.
พัชร์ศศิ เรืองมณีญาต์, พงศ์นคร โภชากรณ์, & บรรเจิด ถมปัด. (2023). การจัดการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ ในจังหวัดบึงกาฬ. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 6(4), 109-119.
พิศมัย จัตุรัตน์ และ ชวลีย์ ณ ถลาง (2023) พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวพหุวัฒนธรรม ในจังหวัดสงขลา. Dusit Thani College Journal, 16(2), 44.
บุษกร สุขแสน และ ธนกฤต ทุริสุทธิ์. (2019). ศึกษาทรัพยากรและ แหล่งท่องเที่ยวในจังหวัดหนองคาย และ จังหวัดบึงกาฬ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัย ราชภัฏ อุดรธานี, 7(2), 21-21.
วัลย์ ลิกาบูรณ์ทอง. (2014). นวัตกรรมการประชาสัมพันธ์กับการรับรู้และตัดสินใจทำประกันวินาศภัยของประชาชน ใน เขต กรุงเทพมหานคร. สมาคมประกันวินาศภัยไทย. ฉบับ ที่ 126
วาสนา ขวัญทองยิ้ม, อภิไทย แก้วจรัส, กนกพร รอดเขียน, สุภัทรา เขียวศรี และ ทิพย์วดี โพธิ์สิทธิพรรณ. (2024). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวยังถ้ำนาคา อุทยานแห่งชาติภูลังกา จังหวัดบึงกาฬ. Journal of Roi Kaensarn Academi, 9(12), 785-799.
สามารถ ปิติพัฒน์ และ กฤษฎา ณ หนองคาย. (2013). พฤติกรรม นักท่องเที่ยว แหล่ง ท่องเที่ยว ทะเลบัวแดง นักท่องเที่ยว. Journal of Multidisciplinary in Social Sciences, 9(3), 241-262.
เพชราภรณ์ จันโทวาส, สุพาณี พ่วงก้อน,อมรรัตน์ กลิ่นสุมาลี, อธิป จันทร์สุริย์ และ ขวัญณภัทร ขนอนคราม. (2023). แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวตามองค์ประกอบการท่องเที่ยวชุมชนขนมแปลกจังหวัดจันทบุรี. วารสาร มหาวิทยาลัย วงษ์ ชวลิต กุล (มนุษยศาสตร์ และ สังคมศาสตร์), 1(1), 65-77.
อานุภาพ มีศิลป์, วัชระ ยี่สุนเทศ และ ทศพร มะหะหมัด. (2019). พฤติกรรมการท่องเที่ยวทางเรือสำราญ ของนักท่องเที่ยว ใน เขต กรุงเทพมหานคร. วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์ และ สังคมศาสตร์, 2(2), 12-21.
อภิไทย แก้วจรัส, ชวลีย์ ณ ถลาง และ เสรี วงษ์มณฑา. (2023). พฤติกรรมและความต้องการของนักท่องเที่ยว ชาวไทยที่มีต่ออาหารท้องถิ่นภาคเหนือของจังหวัดเชียงใหม่. วิทยาการจัดการวไลยอลงกรณ์ ปริทัศน์, 4(3), 1-15.
Akkarapatkamchai, P.,Phuanpoh, Y.,Chantanee,M., Mahasumran,W. and Kludcharoen, M. (2023). การพัฒนา รูปแบบกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์และการกำหนดเส้นทางท่องเที่ยวสัมผัสเสน่ห์ วิถีชีวิตเมืองกรุงเก่า จังหวัด พระนครศรีอยุธยา. Rajapark Journal, 17(50)
Dabphet, S. (2018). องค์ประกอบการท่องเที่ยว และช่องทางการสื่อสารภาพลักษณ์การท่องเที่ยวสำหรับกลุ่มนักท่องเที่ยวอนาคต กรณีศึกษาจังหวัด พิษณุโลก. Journal of Community Development Research (Humanities and Social Sciences), 11(1), 79-98.
Wachaiyung, S., & Soontayatron, S. (2022). ความคาดหวังองค์ประกอบการท่องเที่ยว 5As ส่งผลต่อการตัดสินใจ ใน การเดินทางท่องเที่ยวเชิงกีฬาของผู้สูงอายุชาวไทยใน กรุงเทพมหานคร. Journal of Sports Science and Health, 23(2), 158-173.
