การพัฒนาและเสริมสร้างศักยภาพด้านอักษรธรรมล้านนาของพระสงฆ์ ในจังหวัดแพร่

Main Article Content

พระครูสุนทรธรรมนิทัศน์
พระราชเขมากร
พรหมเรศ แก้วโมลา
พระใบฎีกาศักดิธัช แสงธง
รวีโรจน์ ศรีคำภา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมาและพัฒนาการของการถ่ายทอดอักษรธรรมล้านนาของพระสงฆ์ในจังหวัดแพร่ 2) เพื่อศึกษาสภาพบริบท ศักยภาพ และปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาศักยภาพพระสงฆ์ด้านอักษรธรรมล้านนาในจังหวัดแพร่ 3) เพื่อศึกษากระบวนการถ่ายทอดอักษรธรรมล้านนาของพระสงฆ์ในจังหวัดแพร่ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการนำข้อมูลจากเอกสาร และข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึก จำนวน 10 รูป/คน พิจารณาประเด็นหลักที่สอดคล้องกับแนวคิดทฤษฎี จากนั้นทำการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา และอธิบายเป็นความเรียงเชิงพรรณนา


          ผลการวิจัยพบว่า


          1) อักษรธรรมล้านนาเป็นอักษรโบราณของชาวล้านนาใช้ถ่ายทอดพระธรรมคำสอน ตำรายา วรรณกรรม วิถีชีวิต เป็นต้น โดยมีวัดเป็นศูนย์กลางการศึกษา ปัจจุบันพระสงฆ์ในจังหวัดแพร่มีการเรียนรู้และใช้อักษรธรรมล้านนาน้อยลง เนื่องจากอิทธิพลของภาษาไทยกลาง เทคโนโลยีสมัยใหม่ วิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป และทัศนคติที่มองว่าอักษรธรรมล้านนาเป็นของล้าสมัย


          2) บริบทด้านอักษรธรรมล้านนาในจังหวัดแพร่เผชิญกับการลดลงของการใช้งานและการเรียนรู้อักษรธรรมล้านนา การขาดแคลนครูผู้ถ่ายทอด ระบบการศึกษาที่เปลี่ยนไป การพัฒนาและเสริมสร้างศักยภาพพระสงฆ์ต้องอาศัยปัจจัยสนับสนุน คือ การสนับสนุนจากชุมชน การศึกษาและฝึกอบรม การเข้าถึงเอกสารต้นฉบับ การส่งเสริมจากภาครัฐ การใช้เทคโนโลยี และแรงศรัทธา


          3) การพัฒนาและเสริมสร้างศักยภาพด้านอักษรธรรมล้านนาของพระสงฆ์ในจังหวัดแพร่มีเป้าหมายเพื่ออนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่น โดยมุ่งเสริมทักษะการอ่าน เขียน และแปลอักษรธรรมล้านนาผ่านกิจกรรม คือ (1) กิจกรรมภาษาล้านนาสู่ภาษาธรรม พื้นฐานด้านตัวอักษรและการอ่านอย่างถูกต้อง (2) กิจกรรมการเขียนภาษาธรรม พัฒนาทักษะการเขียนอักษรล้านนาอย่างเป็นระบบ (3) กิจกรรมการฝึกปริวรรตภาษาธรรม เน้นการอ่านและแปลอักษรธรรมล้านนาเป็นไทยกลาง ผลลัพธ์ คือ พระสงฆ์สามารถใช้ภาษาล้านนาในการสื่อสารธรรมะได้ดีขึ้น มีบทบาทชัดเจนในการอนุรักษ์อักษรโบราณ และเชื่อมโยงพระพุทธศาสนากับชุมชนอย่างยั่งยืน

Article Details

ประเภทบทความ
บทความ

เอกสารอ้างอิง

กนกกร จีนา และอลงกรณ์ คูตระกูล. (2561). กระบวนการถ่ายทอดความรู้จากมหาวิทยาลัยสู่ชุมชน : กรณีศึกษาโครงการอนุรักษ์วิหารพระเจ้าพันองค์วัดปงสนุก จังหวัดลำปาง. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 9(1), 59-80.

คงเดช ประพัฒน์ทอง. (2520). การวิจัยเอกสารโบราณเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: อมรินทร์การพิมพ์.

จารุวรรณ ธรรมวัตร. (2538). วิเคราะห์ภูมิปัญญาอิสาน. มหาสารคาม: โรงพิมพ์สิริธรรออฟ เซท.

ทิศนา แขมมณี. (2545). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่ประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประเสริฐ ณ นคร. (2528). การวิเคราะห์ประวัติศาสตร์ล้านนาจารึก. เชียงใหม่: วิทยาลัยครู เชียงใหม่.

พระครูวิมลศิลปะกิจ. (2559). การวิเคราะห์ระบบและสภาพการเปลี่ยนแปลงของภาษาล้านนาในกลุ่ม 5 เชียง. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร ฉบับภาษาไทย, 36(1), 95-110.

พระมหาสิทธิชัย ชยสิทฺธิ. (2561). การศึกษาเชิงวิเคราะห์คัมภีร์สัพคุรุปเทสของพระพุทธศาสนาในล้านนา. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชา พระพุทธศาสนา. มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วัลลภ มณีเชษฐา. (2561). กระบวนการถ่ายทอดอักษรธรรมล้านนา. วารสารบัณฑิตศึกษา ปริทรรศน์, 14(1), 176-188.

วิโรจน์ อรุณมานะกุล. (2545). อักษรธรรมล้านนา: ศึกษาเปรียบเทียบกับอักษรไทยและอักษรพม่า. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุพิศ บุญชูวงศ์. (2536). หลักการสอน. กรุงเทพฯ: ภาควิชาหลักสูตรและการสอน คณะวิชาครุศาสตร์ สถาบันราชภัฏเพชรบุรีวิทยาลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์.

สุมาลี จันทร์ชะลอ. (2542). การวัดผลและประเมินผล. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.

แสง จันทร์งาม. (2520). ศาสนาในล้านนาไทย. เชียงใหม่: ทิพย์เนตรการพิมพ์.

อภิวันท์ พันธ์สุข. (2551). การเปลี่ยนแปลงฐานะและบทบาทของภาษาล้านนา. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาและวรรณกรรมล้านนา. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

เอกรินทร์ สี่มหาศาล. (2568). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้. เรียกใช้เมื่อ 15 พฤษภาคม 2568 จาก www.kroobannok.com/blog/39839