การส่งเสริมการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูต ในอำเภอปากพลี จังหวัดนครนายก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูต 2) เปรียบเทียบความคิดเห็นของพระสงฆ์ต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูต จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 3) นำเสนอแนวทางการส่งเสริมการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูต ระเบียบวิธีวิจัยเป็นแบบผสานวิธี การวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แบบสอบถาม ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.941 จากกลุ่มตัวอย่างได้แก่ พระสงฆ์ จำนวน 148 รูป วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์โดยใช้การทดสอบค่าทีและค่าเอฟ ด้วยวิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ในกรณีตัวแปรต้นตั้งแต่สามกลุ่มขึ้นไป เมื่อพบว่ามีความแตกต่างจะทำการเปรียบเทียบความแตกต่างค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วยวิธีผลต่างนัยสำคัญน้อยที่สุด และการวิจัยเชิงคุณภาพ สัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 9 รูปหรือคน วิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูต โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก ( =4.18,S.D.=0.56) 2) ผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นของพระสงฆ์ต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูต ในอำเภอปากพลี จังหวัดนครนายก จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล โดยภาพรวม พบว่า พระสงฆ์ที่มีอายุ พรรษา วุฒิการศึกษาสามัญและวุฒิการศึกษานักธรรม ต่างกัน มีความคิดเห็นต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมฑูตในอำเภอปากพลี จังหวัดนครนายก ไม่แตกต่างกัน จึงปฏิเสธสมมติฐานการวิจัย 3) แนวทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูต พบว่า 1) ด้านผู้ส่งสาร (Source) ได้แก่ สร้างความน่าเชื่อถือของพระธรรมทูต พัฒนาความรู้ ความสามารถในการถ่ายทอดธรรมะ พัฒนาบุคลิกภาพและการสื่อสารที่เมตตาและเข้าถึงง่าย 2) ด้านสาร (Message) ได้แก่ มีเนื้อหาสอดคล้องกับวิถีชีวิตของชุมชน เน้นหลักธรรมง่าย เข้าใจได้และนำไปใช้ได้จริง สร้างแรงบันดาลใจและจูงใจให้เกิดการปฏิบัติธรรม 3) ด้านช่องทางการสื่อสาร (Channel) ได้แก่ จัดโครงการสวดมนต์สัญจรทุกวันพระ ใช้ช่องทางสื่อออนไลน์อย่างมีประสิทธิภาพสื่อสารผ่านกิจกรรมชุมชนและวัดประสานความร่วมมือกับสื่อท้องถิ่นและหน่วยงานภาครัฐ 4) ด้านผู้รับสาร (Receiver) ได้แก่ สมาชิกมีโอกาสได้มีส่วนร่วมในการอบรม เช่น การวางแผน การแสดงความคิดเห็น มีกิจกรรมร่วมกัน ส่งเสริมการเรียนรู้และเข้าใจธรรมะอย่างลึกซึ้ง สร้างความพร้อมและเจตคติของผู้รับสาร ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของผู้รับสาร
Article Details
เอกสารอ้างอิง
พระครูวิเวกวราภรณ์ (ประสิทธิ์ ฐานวโร). (2555). บทบาทของพระธรรมทูตที่มีต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในโรงเรียนมัธยมศึกษา อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูสังฆรักษ์เสกสรร ธีรงฺกุโร (พรมศรี). (2564). ประสิทธิผลการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน อำเภอสนามชัยเขต จังหวัดฉะเชิงเทรา. ใน สารนิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูสุนทรสารวาที (ทองดี ญาณสาโร). (2564). การเผยแผ่พระพุทธศาสนาเชิงรุกของพระสังฆาธิการอำเภอปากท่อ จังหวัดราชบุรี. ใน สารนิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2545). พระธรรมทูตไทยเบิกทางสู่อารยธรรมใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธรรม.
_______. (2567). พุทธวิธีในการสอน. เรียกใช้เมื่อ 25 สิงหาคม 2567. จาก https://www.watnyanaves.net
พระนรุตม์ชัย อภินนฺโท (สอนคง). (2560). บทบาทของพระธรรมทูตอาสาในการพัฒนาสังคม จังหวัดชายแดนภาคใต้. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาสังคม. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพุฒิพันธุ์ จนฺทวํโส (จุลคณานุกิจ). (2564). บทบาทของพระธรรมทูตในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในโรงเรียนอำเภอวิหารแดง จังหวัดสระบุรี. ใน สารนิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสมชาย สํวโร (สุขวินัย). (2565). ผลสำเร็จของการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูตในอำเภอเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระอธิการสมชาย อินฺทโชโต (จันทร์เกตุ). (2564). การเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสงฆ์อำเภอบ้านหมอ จังหวัดสระบุรี. ใน สารนิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักเลขานุการเจ้าคณะอำเภอปากพลี. (2567). บัญชีรายชื่อพระสงฆ์ในอำเภอปากพลี. นครนายก: สำนักงานเลขานุการเจ้าคณะอำเภอปากพลี.
Taro Yamane. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: New York: Harper & Row.
