คุณภาพชีวิตในการทำงานของบุคลากรโรงพยาบาลปทุมธานี

บทคัดย่อ

การศึกษานี้ครั้งมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับคุณภาพชีวิตในการทำงานของบุคลากรโรงพยาบาลปทุมธานี 2) เปรียบเทียบคุณภาพชีวิตในการทำงานของบุคลากรโรงพยาบาลมหาสารคามจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 3) เสนอแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตในการทำงานของบุคลากรโรงพยาบาลปทุมธานี เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กรอบแนวคิดใช้แนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับคุณภาพชีวิตการทำงานของ Huse and Cummings ประชากรได้แก่ บุคลากรของโรงพยาบาลปทุมธานี จำนวน 731 คน นำมาคำนวณขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตรของทาโร ยามาเน ได้ จำนวน 260 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามแบบประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และค่าเอฟ

ผลการศึกษา พบว่า 1) ระดับคุณภาพชีวิตในการทำงานของบุคลากรโรงพยาบาลปทุมธานี โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก  เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านค่าเฉลี่ยมากไปน้อย พบว่า อยู่ในระดับมากทั้ง 8 ด้าน ได้แก่ ด้านภาระอิสระจากงาน มีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมา คือ ด้านลักษณะการบริหารงาน ด้านการพัฒนาศักยภาพของผู้ปฏิบัติงาน ด้านความภูมิใจในองค์กร ด้านความก้าวหน้า ด้านสถานที่ทำงานปลอดภัยไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ด้านผลตอบแทนที่ยุติธรรมและเพียงพอ และด้านสังคมสัมพันธ์ มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด 2) ผลเปรียบเทียบคุณภาพชีวิตในการทำงานของบุคลากรโรงพยาบาลปทุมธานีจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า บุคลากรโรงพยาบาลมหาสารคามที่มี เพศ อายุ ระดับการศึกษา ตำแหน่งงาน และรายได้เฉลี่ยต่อเดือนต่างกัน มีคุณภาพชีวิตในการทำงานไม่แตกต่างกัน 3) แนวทางพัฒนาคุณภาพชีวิตในการทำงานของบุคลากรโรงพยาบาลปทุมธานีเน้นพัฒนาในส่วนที่สนับสนุนด้านที่ยังไม่ถึงระดับมากที่สุด ได้แก่ ด้านความปลอดภัยในสถานที่ทำงาน ควรปรับปรุงสิ่งอำนวยความสะดวกในการเดินทาง และส่งเสริมสุขภาวะในการทำงาน ด้านผลตอบแทนที่ยุติธรรมและเพียงพอ ควรเพิ่มแรงจูงใจผ่านระบบรางวัลที่เหมาะสม และด้านความสัมพันธ์ระหว่างบุคลากรควรพัฒนาระบบสื่อสารภายในองค์กร