การพัฒนาชุมชนต้นแบบรองรับสังคมผู้สูงอายุโดยกลไกเชิงพื้นที่

Main Article Content

ไพวรรณ ปุริมาตร
ชุติพนธ์ วงษ์อมรวิทย์
เบญญาภา อัจฉฤกษ์
พิชิต ปุริมาตร
พระครูปริยัติวิสุทธิบัณฑิต

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาชุมชนต้นแบบรองรับสังคมผู้สูงอายุโดยกลไกการมีส่วนร่วมของชุมชน 2) พัฒนาระบบดูแลสุขภาพรองรับสังคมผู้สูงอายุของพื้นที่ต้นแบบ 3) ส่งเสริมสัมมาชีพผู้สูงอายุจากภูมิปัญญาสร้างสรรค์ของพื้นที่ต้นแบบ ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญในการสัมภาษณ์จำนวน 30 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา


            ผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนาชุมชนต้นแบบที่สนับสนุนสังคมผู้สูงอายุโดยการมีส่วนร่วมของสมาชิกในชุมชนและเครือข่ายต่างๆ รวมถึงหน่วยงานและองค์กรที่เกี่ยวข้อง มีการวางแผนและกำหนดนโยบายที่ชัดเจนในการดูแลและช่วยเหลือผู้สูงอายุและครอบครัว อาทิ การจัดตั้งสถานที่ดูแลผู้สูงอายุ การจัดสวัสดิการเบี้ยยังชีพ การให้บริการด้านสุขภาพ การดูแลทางการแพทย์โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย รวมถึงการเข้าถึงสิทธิประโยชน์จากประกันสังคมและหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า 2) การพัฒนาระบบดูแลสุขภาพสำหรับสังคมผู้สูงอายุในพื้นที่ต้นแบบ โดยใช้หลัก 3 อ. ได้แก่ 1. อ. อาหาร ซึ่งมุ่งส่งเสริมให้ผู้สูงอายุได้รับความรู้เกี่ยวกับโภชนาการที่เหมาะสมกับวัย 2. อ. ออกกำลังกาย เน้นการสร้างความเข้าใจในประโยชน์ของการออกกำลังกาย และสนับสนุนให้ผู้สูงอายุสามารถออกกำลังกายได้อย่างสะดวกและปลอดภัย 3. อ. อารมณ์ การส่งเสริมสุขภาพจิตเพื่อป้องกันปัญหาสุขภาพจิต และดูแลผู้สูงอายุที่มีปัญหาสุขภาพจิตผ่านกิจกรรมต่างๆ ที่ช่วยเสริมสร้างสุขภาพจิตที่ดี 3) การส่งเสริมสัมมาชีพสำหรับผู้สูงอายุโดยใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในพื้นที่ต้นแบบ โดยการนำรูปแบบกิจกรรมที่มีอยู่ในชุมชนมาใช้ในการพัฒนาโครงการต่างๆ การจัดกิจกรรมส่งเสริมสัมมาชีพที่มุ่งเน้นการสร้างนวัตกรรมด้านสุขภาพ เช่น การใช้สมุนไพรจากท้องถิ่น การผลิตเสื่อกกสำหรับนวดเท้า และการจัดกิจกรรมลานธรรมนำสุข ซึ่งช่วยเสริมสร้างรายได้และความสุขให้กับผู้สูงอายุในชุมชน

Article Details

ประเภทบทความ
บทความ

เอกสารอ้างอิง

กรมกิจการผู้สูงวัย. (2563). คู่มือโรงเรียนผู้สูงวัย. กรุงเทพฯ: กองส่งเสริมศักยภาพผู้สูงวัย

กัญญาณัฐ ไฝคำ. (2561). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 7(2), 19-26.

กิตติวงค์ สาสวด. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในจังหวัดภาคตะวันออก. วารสารชุมชนวิจัย, 12(2), 32-42.

ประจญ กิ่งมิ่งแฮ, (2562). แนวทางพัฒนาการส่งเสริมการจัดบริการสุขภาวะผู้สูงอายุ ในพื้นที่จังหวัดอุดรธานีประเทศไทย. ใน รายงานวิจัย. อุดรธานี: สาขาวิชายุทธศาสตร์การพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.

พิมพงา เพ็งนาเรนทร์. (2564). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาอาชีพเพื่อเพิ่มรายได้ของผู้สูงอายุ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 15(1), 112-121.

ภูมิวัฒน์ พรวนสุข. (2560). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตจังหวัดแพร่. วารสารบัณฑิตวิทยาลัยพิชญทรรศน์, 10(1), 77-87.

เรวดี จันทเปรมจิตต์ และคณะ. (2557). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐานเพื่อส่งเสริมการเป็นผู้สูงอายุที่ยังคุณประโยชน์. วารสารครุศาสตร์, 44(3), 160-175.

อรพรรณ ลือบุญธวัชชัย และคณะ. (2563). ความสุขของผู้สูงอายุไทยยุค 4.0 ที่อาศัยอยู่ในชุมชนและผู้สูงอายุ ที่อาศัยอยู่ในสถานดูแลผู้สูงอายุ. วารสารสุขภาพกับการจัดการสุขภาพ, 6(1), 58-70.