ศึกษาแนวทางการใช้หลักเบญจศีล เบญจธรรม เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของชุมชนตำบลทุ่งฝน อำเภอทุ่งฝน จังหวัดอุดรธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาหลักเบญจศีล เบญจธรรม ในพระพุทธศาสนาเถรวาท 2) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันการใช้หลักเบญจศีล เบญจธรรม เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของชุมชนตำบลทุ่งฝน อำเภอทุ่งฝน จังหวัดอุดรธานี และ 3) เพื่อเสนอแนวทางการใช้หลักเบญจศีล เบญจธรรม เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของชุมชนตำบลทุ่งฝน อำเภอทุ่งฝน จังหวัดอุดรธานี การวิจัยเป็นเชิงคุณภาพ โดยศึกษาข้อมูลจากเอกสาร และสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 30 รูป/คน โดยใช้แบบสัมภาษณ์ในการเก็บข้อมูล แล้วใช้การวิเคราะห์เชิงเปรียบเทียบเพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างข้อมูล
ผลการวิจัยพบว่า
1.หลักเบญจศีล เบญจธรรม ในพระพุทธศาสนาเถรวาท เป็นหลักธรรมช่วยเสริมสร้างคุณธรรมและจริยธรรม โดยเบญจศีลเน้นการละเว้นจากการกระทำที่ก่อให้เกิดทุกข์ เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนทุกกลุ่ม ทุกระดั
2.สภาพปัจจุบันการใช้หลักเบญจศีล เบญจธรรม เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของชุมชนตำบลทุ่งฝน พบว่า หลักดังกล่าวถูกนำมาใช้ในทุกมิติ ได้แก่ เศรษฐกิจ โดยการส่งเสริมอาชีพที่สุจริตและการบริหารทรัพยากรอย่างมีคุณธรรม สังคม โดยการสร้างความสามัคคีและลดความขัดแย้ง สุขภาพ โดยการรณรงค์งดเว้นอบายมุขและส่งเสริมสุขภาวะ การศึกษา โดยการปลูกฝังศีลธรรมและทักษะชีวิต และสิ่งแวดล้อม โดยการดูแลทรัพยากรธรรมชาติและสร้างจิตสำนึกด้านสิ่งแวดล้อม
3.แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของชุมชนผ่านหลักเบญจศีลและเบญจธรรม ได้แก่ การส่งเสริมสัมมาอาชีวะ การสื่อสารอย่างซื่อสัตย์ การลดปัญหาสุขภาพจากอบายมุข การส่งเสริมการศึกษาที่มีคุณธรรม และการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน ซึ่งนำไปสู่ความสุขและความยั่งยืนของชุมชน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กองส่งเสริมคุณธรรมและจริยธรรม กรมการศาสนา. (2562). การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของชุมชนโดยใช้หลักศาสนา. กรุงเทพฯ: กระทรวงวัฒนธรรม.
พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต). (2542). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2553). พุทธธรรม (ฉบับปรับขยาย). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาณรงค์ศักดิ์ โสภณสิทฺธิ (โสภา). (2560). ศึกษาบทบาทการเผยแพรพุทธธรรมของ พระธรรมปริยัติเวที (สุเทพ ผุสฺสธมฺโม). ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาประเสริฐ ญาณสีโล (ธรรมจง). (2560). การศึกษาเชิงวิเคราะห์เรื่องแนวความคิดเชิงจริย ศาสตร์ในมงคลสูตร. ใน ดุษฎีนิพนธ์ศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระมหาสมชาย สิริจนฺโท (หานนท์). (2561). พุทธธรรมเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวทาง ของ พระเทพวรคุณ (สมาน สุเมโธ). ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระอธิการเกียรติศักดิ์ กตทีโป (เพ็ชรเนียม). (2565). แนวทางการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของพระสอนศีลธรรม ในการพัฒนาเบญจศีล เบญจธรรม ของนักเรียนประถมศึกษาในสถานศึกษา อำเภอบึงนาราง จังหวัดพิจิตร. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2558). พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ชุด 91 เล่ม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ว่าที่ร้อยตรี ขัตติยะ ภุมรินทร์. (2565). ความสัมพันธ์ของหลักเบญจศีลและเบญจธรรมกับความผาสุกทางจิต ของผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมาคมส่งเสริมคุณธรรมแห่งประเทศไทย. (2561). บทบาทของศาสนาในการพัฒนาสังคม. กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมคุณธรรมแห่งประเทศไทย.
สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2560). แนวทางการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
สุชาติ พรมมี. (2563). การประยุกต์ใช้หลักเบญจศีลและเบญจธรรมเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดอุดรธานี. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
