การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการจัดการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในกระบวนการจัดการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมเป็นการพัฒนากระบวนการศึกษาให้เหมาะสมกับยุคดิจิทัล เทคโนโลยีเหล่านี้ช่วยเสริมสร้างการมีส่วนร่วมของผู้เรียน เพิ่มความยืดหยุ่นในการเรียนรู้ และลดข้อจำกัดด้านเวลาและสถานที่ เครื่องมือดิจิทัล เช่น แพลตฟอร์มออนไลน์ แอปพลิเคชันสำหรับการทำงานร่วมกัน และเทคโนโลยีเสมือนจริง ช่วยส่งเสริมการเรียนรู้เชิงสร้างสรรค์ กระตุ้นการสื่อสาร และพัฒนาทักษะการทำงานกลุ่ม อย่างไรก็ตาม ความท้าทาย เช่น ความไม่เท่าเทียมในการเข้าถึงเทคโนโลยี และผลกระทบทางจิตใจและสังคม ยังคงเป็นปัจจัยสำคัญที่ต้องได้รับการแก้ไข ข้อเสนอแนะในการปรับปรุงรวมถึงการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน การส่งเสริมทักษะดิจิทัล และการออกแบบกระบวนการเรียนรู้ที่เหมาะสม เพื่อลดข้อจำกัดและเพิ่มประสิทธิภาพของการจัดการเรียนรู้ในอนาคต
Article Details
เอกสารอ้างอิง
สุชาติ เถาทอง. (2564). บทบาทของเทคโนโลยีดิจิทัลในการพัฒนาการศึกษาไทยในยุคโควิด-19. วารสารวิชาการศึกษา, 8(1), 23-38.
สุมาลี ชัยเจริญ. (2563). การจัดการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมผ่านเทคโนโลยีในยุคดิจิทัล. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่, 12(2), 45-60.
Bandura, A. (1986). Social Foundations of Thought and Action: A Social Cognitive Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Dillenbourg, P. (1999). What do you mean by collaborative learning? In P. Dillenbourg (Ed.), Collaborative-learning: Cognitive and computational approaches (pp. 1-19). Oxford: Elsevier.
Swan, K. (2003). Learning effectiveness online: What the research tells us. Elements of Quality Online Education, Practice and Direction, 4, 13-45.
Trilling, B., & Fadel, C. (2009). 21st Century Skills: Learning for Life in Our Times. San Francisco: Jossey-Bass.
Vygotsky, L. S. (1978). Mind in Society: The Development of Higher Psychological Processes. Cambridge, MA: Harvard University Press.
