การบริหารความเสี่ยงของโรงเรียน ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1. เพื่อศึกษาสภาพความเสี่ยงของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์ 2. เพื่อเปรียบเทียบสภาพความเสี่ยงของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์ ตามขนาดของโรงเรียน 3. เพื่อเสนอแนวทางการบริหารความเสี่ยงของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์ กลุ่มตัวอย่าง คือ โรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์ ปีการศึกษา 2567 85 โรง เปิดตารางเครจซี่และมอร์แกน ได้ 70 โรง นำกลุ่มตัวอย่างมาแบ่งชั้นภูมิอย่างมีสัดส่วนตามขนาดของโรงเรียน ผู้ให้ข้อมูลโรงละ 5 คน รวม 350 คน เครื่องมือในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม มาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามทั้งฉบับเท่ากับ 0.986 และแบบระดมสมองเพื่อหาแนวทางการบริหารความเสี่ยง สถิติในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยทดสอบค่าชนิดเอฟ แบบวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการทดสอบเป็นรายคู่โดยใช้วิธีของเซฟเฟ่
ผลการวิจัยพบว่า
- สภาพความเสี่ยง ภาพรวมอยู่ในระดับมาก พิจารณาเป็นรายองค์ประกอบ อยู่ในระดับมากทุกด้าน
- การเปรียบเทียบความแตกต่างของสภาพความเสี่ยง ตามขนาดของโรงเรียน โดยรวมไม่แตกต่างกัน (F = 1.640, Sig. = 0.180) ปฏิเสธสมมุติฐาน พิจารณาเป็นรายองค์ประกอบ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ได้แก่ ด้านกลยุทธ์ ด้านการดำเนินงาน ด้านการปฏิบัติตามกฎหมายและกฎระเบียบ ด้านสภาพแวดล้อมภายใน และด้านสภาพแวดล้อมภายใน
3. แนวทางการบริหารความเสี่ยงในภาพรวม 76 แนวทาง แนวทางการบริหารความเสี่ยงตามขนาดของโรงเรียน แบ่งเป็น โรงเรียนขนาดเล็ก 27 แนวทาง โรงเรียนขนาดกลาง 27 แนวทาง โรงเรียนขนาดใหญ่ 32 แนวทาง และโรงเรียนขนาดใหญ่พิเศษ 40 แนวทาง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ 2553 (ฉบับที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สยามสปอร์ต์ ซินดิเคท.
พรพรรณ งามโรจน์. (2560). แนวทางการจัดการความเสี่ยงในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1. ใน วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศิริลักษณ์ ไชยมงค์. (2565). การพัฒนารูปแบบการบริหารความเสี่ยงในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2. ใน ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ดวงใจ ช่วยตระกูล. (2551). การบริหารความเสี่ยงในสถานศึกษาระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีนิพนธ์ สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วิวัฒน์ ตู้จำนงค์. (2560). รูปแบบการบริหารความเสี่ยงของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา. ใน วิทยานิพนธ์ปริญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.
สำนักงานปลัดกระทรวงการคลัง. (2562). คู่มือการบริหารความเสี่ยงสำนักงานปลัดกระทรวงการคลังประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2563. เรียกใช้เมื่อ 10 สิงหาคม 2567. จาก https://shorturl.asia/RG52r.
สำนักงานปลัดกระทรวงการคลัง. (2563). คู่มือการบริหารความเสี่ยง สำนักงานปลัดกระทรวงการคลัง ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2563. เรียกใช้เมื่อ 3 กันยายน 2567. จาก https://psdg.mof.go.th/th.
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2566). แผนบริหารจัดการความเสี่ยงการทุจริต สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์. (2567). ข้อมูลโรงเรียนในสังกัด. เรียกใช้เมื่อ 10 สิงหาคม 2567.จากhttp://myoffice2567.secondarysurin.go.th/?name=user&file=user_od_school.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: บริษัทสุวีริยาสาส์น จำกัด.
_______. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: บริษัทสุวีริยาสาส์น จำกัด.
Latif, Suzana Abd & Ahmad, Mohd Amir Shaukhi. (2020). Learning Agility Among EducationalLeaders: A VUCA-Ready Leadership Competency?. Retrieved December 15, 2024 fromhttps://www.researchgate.net/publication/354432053_LEARNING
