ศึกษาวิเคราะห์จริยธรรมในประเพณีบุญผะเหวดของ ตำบลบ้านต้อน อำเภอรัตนวาปี จังหวัดหนองคาย

Main Article Content

พระครูวาปีชัยศิริ ยโสธโร (ทองสัน)
บุญส่ง สินธุ์นอก
พระมหาประทีป อภิวฑฺฒโน
อริย์ธัช เลิศรวมโชค

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาประวัติการเทศน์ผะเหวดของภาคอีสาน        2. ศึกษาสภาพปัจจุบันประเพณีบุญผะเหวดในตำบลบ้านต้อน อำเภอรัตนวาปี จังหวัดหนองคาย และ 3. ศึกษาวิเคราะห์จริยธรรมในประเพณีบุญผะเหวดของ ตำบลบ้านต้อน อำเภอรัตนวาปีจังหวัดหนองคาย การวิจัยเป็นเชิงคุณภาพ โดยศึกษาข้อมูลจากเอกสาร และสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 20 รูป/คน โดยใช้แบบสัมภาษณ์ในการเก็บข้อมูล แล้วใช้การวิเคราะห์เชิงเปรียบเทียบเพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างข้อมูล


ผลการวิจัยพบว่า


  1. ประวัติการเทศน์ผะเหวดของภาคอีสาน พบว่า มีรากฐานจากพุทธศาสนาเถรวาท โดยมีการเล่าเรื่องพระเวสสันดรชาดกแบ่งเป็น 13 กัณฑ์ สวดด้วยภาษาบาลีและภาษาอีสาน พร้อมใช้สำเนียงและคำคล้องจองเพื่อความเพลิดเพลิน งานเทศน์จัดขึ้นในเดือน 4 (มีนาคม-เมษายน) เป็นส่วนหนึ่งของฮีตสิบสอง ส่งเสริมความเลื่อมใสในศาสนาและความสามัคคีในชุมชน

  2. สภาพปัจจุบันประเพณีบุญผะเหวดในตำบลบ้านต้อนยังคงรักษาเอกลักษณ์ดั้งเดิมพร้อมปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัย ผ่านการใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ในงาน เช่น เครื่องเสียงและไฟส่องสว่าง การจัดขบวนแห่ด้วยวัสดุพื้นบ้าน และการมีส่วนร่วมของชาวบ้านทุกวัย นอกจากนี้ งานบุญยังช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจชุมชนและส่งเสริมการท่องเที่ยว

  3. วิเคราะห์จริยธรรมในประเพณีบุญผะเหวดของ ตำบลบ้านต้อน พบว่า ประเพณีนี้ส่งเสริมคุณธรรมในระดับปัจเจกบุคคล ครอบครัว ชุมชน วัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อม โดยส่งเสริมความเสียสละและการดำเนินชีวิตอย่างมีคุณธรรม ภายในครอบครัวและชุมชนกิจกรรมทางศาสนาและวัฒนธรรมช่วยเสริมสร้างความสัมพันธ์และความสามัคคี พร้อมทั้งเป็นเวทีในการถ่ายทอดมรดกทางวัฒนธรรมและคุณค่าทางศาสนาให้กับคนรุ่นหลังเพื่อความยั่งยืนในสังคม

Article Details

ประเภทบทความ
บทความ

เอกสารอ้างอิง

กรมการศาสนา. (2563). วัฒนธรรมและศาสนาในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์กรมการศาสนา.

คณิตชลท์ จองบุญ. (2565). การบูรณาการกลไกเพื่อความเข้มแข็งของชุมชนผ่านภูมิปัญญา พิธีกรรม และวรรณกรรมท้องถิ่น จังหวัดลำปาง. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

จารุวรรณ ศรีสมบัติ. (2561). บทบาทของวัดในชุมชน: กรณีศึกษาวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารศาสนาและวัฒนธรรม, 5(2), 45-67.

พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตโต). (2557). พุทธศาสนากับสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.

พระบุญเลี้ยง โอภาโส (สุขพิพัฒน์). (2565). การวิเคราะห์ความเชื่อในการอนุรักษ์ป่าชุมชนของชาวตำบลสวนจิก อำเภอศรีสมเด็จ จังหวัดร้อยเอ็ด. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาปรัชญา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระปลัดชนะศึก สนฺตจิตฺโต (สำราญพานิช). (2565). ทัศนคติของประชาชนที่มีต่อพิธีพุทธาภิเษก: กรณีศึกษาวัดราษฎร์ศรัทธาธรรม (วัดบางชัน) เขตคันนายาว กรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วานิตธิวัฒน์ คำเรือง. (2565). ความเชื่อและพิธีกรรมของชาวน่านที่มีต่อเสาพระหลักเมืองน่าน. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สมหมาย คำสิงห์นอก. (2562). การเปลี่ยนแปลงของศาสนาและความเชื่อในยุคโลกาภิวัตน์. วารสารวิจัยสังคมศาสตร์, 10(1), 89-102.