วารสารการบริหารการศึกษาและนวัตกรรมการศึกษา

การจัดสภาพแวดล้อมทางการเรียนรู้ : แนวทางสำคัญ สู่การพัฒนาคุณภาพการศึกษาประเทศญี่ปุ่น

Tue, 31 Dec 2024 00:00:00 +0700

การจัดสภาพแวดล้อมทางการเรียนรู้ เป็นแนวทางสำคัญต่อการพัฒนาคุณภาพการศึกษาที่ได้รับการยอมรับและมีผลเป็นที่ประจักษ์ เนื่องจากการศึกษาที่ดีมีคุณภาพย่อมต้องเกิดจากการเตรียมความพร้อมอย่างรอบด้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือ การจัดสภาพแวดล้อมทางการเรียนรู้ ซึ่งควรมุ่งส่งเสริม พัฒนา และสร้างสรรค์บริบทการเรียนรู้และพื้นที่ทางการเรียนรู้ ให้เอื้อต่อการพัฒนาผู้เรียนอย่างรอบด้าน โดยอาศัยสภาพแวดล้อมที่ทำให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง เท่าทันการเปลี่ยนแปลง และส่งเสริมผู้เรียนในทุกช่วงเวลา ทั้งนี้ ประเทศญี่ปุ่นได้เห็นความสำคัญของการจัดสภาพแวดล้อมทางการเรียนรู้ดังกล่าว ทั้งสภาพแวดล้อมทางการเรียนรู้ภายในและภายนอกชั้นเรียน สิ่งเหล่านี้ส่งผลที่ดีต่อคุณภาพการศึกษา ทั้งในด้านครูผู้สอนที่มีความพร้อมในการจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมและพัฒนา ด้านผู้เรียนที่มีบรรยากาศและสภาพแวดล้อมทางการเรียนรู้ที่เอื้อต่อการเรียนรู้ในทุกมิติ รวมทั้งด้านสถานศึกษาที่มีสภาพแวดล้อมที่สำคัญต่อการเรียนรู้อย่างอิสระและตรงจุดมุ่งหมายที่กำหนด การจัดสภาพแวดล้อมทางการเรียนรู้ดังกล่าว จึงช่วยขัดเกลา เสริมสร้าง และพัฒนาให้คุณภาพการศึกษาของประเทศญี่ปุ่นได้รับการยอมรับในระดับสากล และคุณภาพผู้เรียนที่ถูกหล่อหลอมขึ้นจากสภาพแวดล้อมที่ทำให้เกิดการพัฒนาเป็นพลเมืองที่มีคุณภาพของประเทศ เปรียบได้กับแนวทางและกุญแจสำคัญในการขับเคลื่อนประเทศญี่ปุ่นให้มีคุณค่าและความหมายที่สำคัญต่อการศึกษา ดังผลเป็นที่ประจักษ์ในปัจจุบัน

SDG4 แนวคิดการเรียนรู้สู่เป้าหมายการศึกษาที่ยั่งยืน

Tue, 31 Dec 2024 00:00:00 +0700

สหประชาชาติได้กำหนดวัตถุประสงค์การพัฒนาที่ยั่งยืนสำหรับประเทศสมาชิกเพื่อให้บรรลุเป้าหมายการพัฒนาเหล่านี้ภายในปีพ.ศ. 2573 บทความนี้พยายามที่จะมุ่งเน้นนำเสนอความสำคัญของประเด็นที่เกิดขึ้นโดยเฉพาะแนวคิดของการศึกษาเป็นวิธีการสนับสนุนเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDG4) ทุกภาคส่วนทุ่มเทอย่างร่วมมือเพื่อพัฒนาการพัฒนา ดังนั้นจึงมีความจำเป็นที่จะต้องจัดลำดับความสำคัญของการริเริ่มด้านการศึกษาการบริหารการศึกษาจะต้องมีประสิทธิภาพและมีคุณภาพสูงซึ่งจะช่วยเพิ่มความสามารถของทรัพยากรมนุษย์ซึ่งเป็นกุญแจสำคัญต่อความก้าวหน้าของสังคม ประเทศจะต้องบรรลุการพัฒนาที่ยั่งยืนในขณะที่รักษาความสัมพันธ์ที่สอดคล้องกับมรดกทางวัฒนธรรมดังนั้นเพื่อขับเคลื่อนความคิดริเริ่มการพัฒนาอย่างมีประสิทธิภาพจำเป็นต้องดำเนินการปฏิรูปการศึกษาที่ครอบคลุมในทุกภาคส่วนเนื่องจากความสามารถของการศึกษาทำหน้าที่เป็นตัวกำหนดคุณภาพของประชากรภายในประเทศซึ่งต่อมามีอิทธิพลต่อการพัฒนาที่ยั่งยืนในหลายมิติความคิดริเริ่มการปฏิรูปการศึกษาต้องรวมถึง 1) การปรับโครงสร้างและการปรับปรุงระบบของการจัดการการศึกษา 2) การปรับเปลี่ยนหลักสูตร 3) การเปลี่ยนแปลงการเตรียมการครูและการพัฒนาวิชาชีพ 4) นวัตกรรมในวิธีการสอน 5) ปฏิรูปการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ของผู้เรียนด้านการวัดและประเมินผล ซึ่งทำหน้าที่เป็นรากฐานสำหรับการปฏิรูปเหล่านี้ มุ่งเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญและเตรียมพร้อมเพื่อเพิ่มทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 และสอดคล้องกับแนวทางการพัฒนาที่ยั่งยืน

WATNONGGO Model : รูปแบบการพัฒนาการบริหารสถานศึกษาโดยยึดหลักการบริหารแบบมีส่วนร่วม

ไพศาล พินิจธรรม, ศุภวิชญ์ ดิษเจริญ, กัลญาภรณ์ เจริญพร, กัณฑิมา เผือกใต้ — Tue, 31 Dec 2024 00:00:00 +0700

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอรูปแบบการพัฒนาการบริหารสถานศึกษาโดยยึดหลักการแบบมีส่วนร่วม ยึดหลักการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน ผ่านการบริหารงานแบบมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วน โดยน้อมนำหลักของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง และการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี มาเป็นฐานรากการบริหาร สร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ โดยขับเคลื่อนการบริหารงานโดยทฤษฎีเชิงระบบ และพัฒนาด้วยวงจรการบริหารงานคุณภาพ PDCA เพื่อเป็นแนวทางในการจัดการศึกษาแบบมีส่วนร่วม มีการพัฒนาคุณภาพการศึกษาเพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษา มีการบริหารจัดการโดยใช้หลักการกระจายอำนาจ การมีส่วนร่วม และหลักธรรมาภิบาล ตามเงื่อนไขคุณธรรม มีการกำกับ นิเทศติดตามและประเมินผลอย่างรอบคอบ เพื่อใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาสถานศึกษาอย่างมีประสิทธิภาพ มุ่งสู่ความเป็นสถานศึกษาแห่งความพอเพียง สามารถพึ่งพาตนเองได้ มีความยั่งยืน เห็นความสำคัญของผู้เรียนและผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ส่งเสริมให้ครูและบุคลากรของสถานศึกษาพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง และมีการทำงานร่วมกันเป็นทีมโดยมุ่งเน้นผลลัพธ์ขององค์กร เพื่อสร้างองค์กรที่มีคุณภาพ และเพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาที่ดียิ่งขึ้นต่อไป

การเปรียบเทียบหลักเกณฑ์การขอเลื่อนวิทยฐานะครูชำนาญการพิเศษ ระหว่าง ว17/2552 , ว21/2560 และ ว9/2564

Tue, 31 Dec 2024 00:00:00 +0700

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการเลื่อนวิทยฐานะชำนาญการพิเศษของข้าราชการครูในประเทศไทยที่เป็นขั้นตอนสำคัญในการยกระดับขีดความสามารถของครู โดยมีหลักเกณฑ์ที่ปรับเปลี่ยน ตามประกาศของกระทรวงศึกษาธิการ ได้แก่ ว17/2552, ว21/2560 และ ว9/2564 โดยคุณสมบัติของผู้ขอเลื่อนวิทยฐานะ ว17/2552
คือ ครูที่ต้องการเลื่อนวิทยฐานะชำนาญการพิเศษต้องดำรงตำแหน่งครูชำนาญการมาแล้ว ไม่น้อยกว่า 1 ปี และมีภาระงานสอนตามเกณฑ์ขั้นต่ำ โดยมีการพัฒนาผู้เรียนต่อเนื่องในช่วง 2 ปี ส่วน ว21/2560 ครูต้องดำรงตำแหน่งครูชำนาญการไม่น้อยกว่า 5 ปี และมีชั่วโมงสอนในชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพไม่น้อยกว่า 50 ชั่วโมงต่อปี และ ว9/2564 คุณสมบัติลดลงเหลือ
4 ปีติดต่อกัน แต่ต้องมีการพัฒนาผลงานและผลการประเมินไม่น้อยกว่าร้อยละ 70 และมีข้อกำหนด การพัฒนาอาชีพ
ว17/2552 ประเมิน 3 ด้านหลัก ได้แก่ ด้านวินัย คุณธรรม และจรรยาบรรณวิชาชีพ ด้านความรู้ความสามารถ และด้านผลการปฏิบัติงาน ส่วน ว21/2560 เน้นประเมินด้านการจัดการเรียน การสอน ด้านการบริหารจัดการชั้นเรียน และการพัฒนาตนเอง สุดท้าย ว9/2564 ประเมิน 2 ด้าน คือ ด้านทักษะ การจัดการเรียนรู้ และการจัดการชั้นเรียนและด้านผลลัพธ์การเรียนรู้ของผู้เรียน โดยต้องผ่านการประเมินไม่น้อยกว่าร้อยละ 70

การประเมินเลื่อนวิทยฐานะครูชำนาญการพิเศษสะท้อนถึงการพัฒนาครูและการศึกษาพัฒนาตนเองของครูอย่างต่อเนื่อง มีการใช้เทคโนโลยีและการจัดการข้อมูลเพื่อให้การสร้างและนำนวัตกรรมไปใช้ในการจัดการเรียนรู้มีเป็นธรรมมากขึ้น ทั้งนี้ยังมีข้อท้าทายในการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีและการกำหนดมาตรฐานการประเมินที่สอดคล้องกับบริบทของโรงเรียนแต่ละแห่ง เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อการจัดการเรียนการสอนและผู้เรียนมากที่สุด

การติดตามและประเมินผลการฟื้นฟูภาวะถดถอยทางการเรียน

ปวีณวัชร์ ขุนเทียนเขมชาติ, สาธร ทรัพย์รวงทอง, กัลญาภรณ์ เจริญพร — Tue, 31 Dec 2024 00:00:00 +0700

บทความวิชาการนี้มุ่งเน้นศึกษาและประเมินผลกระทบของการระบาดใหญ่ของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ซึ่งส่งผลให้เกิดภาวะถดถอยทางการเรียนในรูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่ปรับเปลี่ยนไป เนื่องจากสถานการณ์การแพร่ระบาดทำให้ผู้เรียนต้องเรียนรู้ในรูปแบบออนไลน์หรือที่บ้านมากขึ้น มีปัญหาไม่ต่อเนื่องในการเรียนรู้ และทักษะที่เคยมีอยู่เกิดการถดถอย ทำให้ผู้เรียนขาดโอกาสในการเรียนรู้และพัฒนาทักษะ เกิดความไม่เท่าเทียมกันในการเข้าถึงเทคโนโลยี และเกิดปัญหาสุขภาพจิตจากการขาดปฏิสัมพันธ์ทางสังคม ส่งผลกระทบต่อระบบการศึกษาทั่วโลกอย่างรุนแรง เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการเรียนการสอนจากการเรียนในห้องเรียนมาเป็นการเรียนออนไลน์หรือการเรียนรู้ด้วยตนเองที่บ้าน ทำให้ผู้เรียนขาดโอกาสในการเรียนรู้และพัฒนาทักษะอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้เกิดความไม่เท่าเทียมในการเข้าถึงการศึกษา เกิดปัญหาการประเมินระดับความรู้และทักษะของผู้เรียนแต่ละคน เพื่อวางแผนการเรียนการสอนที่เหมาะสม นอกจากนี้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องปรับตัวเพื่อสนับสนุนการฟื้นฟูภาวะถดถอยทางการเรียน โดยการจัดสรรงบประมาณอย่างทั่วถึง การพัฒนาวัสดุอุปกรณ์สนับสนุนการเรียนการสอน การสร้างความร่วมมือกับผู้ปกครอง และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง

การติดตามและประเมินผลการฟื้นฟูภาวะถดถอยทางการเรียนจะทำให้เข้าใจถึงสภาพปัญหา ผลกระทบ และแนวทางการแก้ไขปัญหาภาวะถดถอยทางการเรียน จะช่วยให้ผู้บริหารสถานศึกษา ครู ผู้ปกครอง หน่วยงาน ที่เกี่ยวข้อง สามารถวางแผนและดำเนินการเพื่อสนับสนุนการฟื้นฟูการศึกษาให้ผู้เรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับภาวะถดถอยทางการเรียนที่เกิดจากการระบาดใหญ่ของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อการกำหนดนโยบายและแนวทางปฏิบัติในการพัฒนาคุณภาพการศึกษาต่อไป

การพัฒนาโปรแกรมการจัดการเรียนรู้วิชาวิทยาศาสตร์ โดยใช้กระบวนการคิดเชิงออกแบบร่วมกับแนวทางการพัฒนากรอบความคิด เพื่อเสริมสร้างกรอบความคิดเติบโต และความเป็นนวัตกร สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัย

วุฒิพันธ์ เทศคลัง, วารีรัตน์ แก้วอุไร — Tue, 31 Dec 2024 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาข้อมูลพื้นฐานในการพัฒนาโปรแกรมการจัดการเรียนรู้วิชาวิทยาศาสตร์โดยใช้กระบวนการคิดเชิงออกแบบร่วมกับแนวทางการพัฒนากรอบความคิด (2) สร้างและตรวจสอบคุณภาพของโปรแกรม ฯ (3) ทดลองใช้โปรแกรม ฯ และ (4) ประเมินผลโปรแกรม ฯ กลุ่มตัวอย่างได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัย ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 31 คน ที่ได้จากการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์เพื่อศึกษาสภาพปัญหาและความต้องการ โปรแกรม ฯ คู่มือการใช้โปรแกรมฯ แบบบันทึกภาคสนาม แบบประเมินกรอบความคิดเติบโต แบบประเมินความเป็นนวัตกร แบบบันทึกการเรียนรู้ และแบบสอบถามความคิดเห็นของนักเรียนที่มีต่อการเข้าร่วมโปรแกรม ฯ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสถิติ t-test Dependent Samples และ t-test one Samples ผลการวิจัยพบว่า
1) ข้อมูลพื้นฐานในการพัฒนาโปรแกรม ฯ ประกอบด้วย สภาพปัญหาและความต้องการ สาระการเรียนรู้ และกระบวนการส่งเสริมกรอบความคิดเติบโตและความเป็นนวัตกร 2) โปรแกรม ฯ ประกอบไปด้วย 5 องค์ประกอบ คือ หลักการ วัตถุประสงค์ สาระการเรียนรู้ กระบวนการจัดการเรียนรู้ และการวัดและประเมินผล (3) นักเรียนมีกรอบความคิดเติบโตหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองใช้โปรแกรม ฯ อย่างมีนัยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และมีคะแนนความเป็นนวัตกรของนักเรียนหลังการทดลองใช้โปรแกรมคิดเป็นร้อยละ 83.40 ซึ่งมีค่าสูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ 70 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ (4) นักเรียนมีความคิดเห็นต่อการเข้าร่วมกิจกรรมการเรียนรู้ของโปรแกรม ฯ อยู่ในระดับมากที่สุด

ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อในหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม

สุทธิลักษณ์ สวรรยาวิสุทธิ์, ฐนพรรณ ธูปหอม, นันทิญา พันธ์โชติ — Tue, 31 Dec 2024 00:00:00 +0700

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อในหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทยชั้นปีที่ 1 ปีการศึกษา 2566 ด้วยการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 59 คน โดยจำแนกได้ 6 ปัจจัย ได้แก่ ปัจจัยด้านการศึกษา ปัจจัยด้านสังคม ปัจจัยด้านครอบครัว ปัจจัยด้านอาจารย์ผู้สอน ปัจจัยด้านการวางแผนชีวิต และปัจจัยด้านความสนใจในการประกอบอาชีพครู เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถามออนไลน์ เป็นมาตราส่วนประมาณค่า วิเคราะห์ข้อมูล
โดยหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจการเลือกศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทยมากที่สุด คือ ปัจจัยด้านอาจารย์ผู้สอนมากที่สุด รองลงมา คือปัจจัยด้านครอบครัว และปัจจัยด้านการวางแผนชีวิตมากที่สุด รองลงมาคือ ปัจจัยด้านสถานศึกษา รองลงมาคือ ปัจจัยด้านความสนใจในการประกอบอาชีพครู และปัจจัยด้านสังคม ตามลำดับ

ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา กับการทำงานเป็นทีม โรงเรียนในอำเภอพรหมพิรามสังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิษณุโลก อุตรดิตถ์

Tue, 31 Dec 2024 00:00:00 +0700

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ) ศึกษาระดับภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา โรงเรียนในอำเภอพรมพิราม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิษณุโลก อุตรดิตถ์ 2) ศึกษาระดับการทำงานเป็นทีม โรงเรียนในอำเภอพรหมพิราม สังกัดสำนักงานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิษณุโลก อุตรดิตถ์ 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษากับการทำงานเป็นทีม โรงเรียนในอำเภอพรหมพิราม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิษณุโลก อุตรดิตถ์ เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ผู้บริหารสถานศึกษา และครูในโรงเรียนมัธยมศึกษา อำเภอพรหมพิราม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิษณุโลก อุตรดิตถ์ ปีการศึกษา 2566 จำนวน 3 โรงเรียน เป็นจำนวน 80 คน จำแนกเป็นผู้บริหารสถานศึกษาจำนวน 7 คน โดยวิธีเจาะจง และครูจำนวน 73 คน ผลการวิจัยพบว่า

1) ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่าด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านการคำนึงถึงความเป็นปัจเจกบุคคล ด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านการมีอิทธิพลอย่างมีอุดมการณ์ 2) การทำงานเป็นทีมโดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่าด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านการมีเป้าหมายร่วมกัน ด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านการสื่อสารที่ดี และ 3) ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษากับการทำงานเป็นทีม โรงเรียนในอำเภอพรหมพิรามสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิษณุโลก อุตรดิตถ์ มีความสัมพันธ์ทางบวกอยู่ในระดับสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01

การศึกษาสภาพและแนวทางการดำเนินงานวิชาการ ของโรงเรียนแม่ข่ายโครงการวิทยาศาสตร์พลังสิบ จังหวัดพิษณุโลก

Tue, 31 Dec 2024 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ1) ศึกษาสภาพการดำเนินงานวิชาการของโรงเรียนแม่ข่ายโครงการวิทยาศาสตร์พลังสิบ จังหวัดพิษณุโลก 2) ศึกษาแนวทางการดำเนินงานวิชาการของโรงเรียนแม่ข่ายโครงการวิทยาศาสตร์พลังสิบ จังหวัดพิษณุโลก เป็นวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ ผู้บริหาร ครูผู้สอนคณิตศาสตร์ และวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี จำนวน 56 คน โดยการสุ่มแบ่งชั้นและผู้ทรงคุณวุฒิจํานวน 3 คน ได้มาโดยเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามการศึกษาสภาพการดำเนินงานวิชาการของโรงเรียนแม่ข่ายโครงการวิทยาศาสตร์พลังสิบ จังหวัดพิษณุโลก และแบบสัมภาษณ์แนวทางการดำเนินงานวิชาการของโรงเรียนแม่ข่ายโครงการวิทยาศาสตร์พลังสิบ จังหวัดพิษณุโลก วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการศึกษาสภาพการดำเนินงานวิชาการของโรงเรียนแม่ข่ายโครงการวิทยาศาสตร์พลังสิบ จังหวัดพิษณุโลก ด้านการส่งเสริมสนับสนุนทางวิชาการภารกิจหน้าที่อื่นๆตามบทบาทโรงเรียนแม่ข่ายโครงการวิทยาศาสตร์พลังสิบ มีค่าเฉลี่ยสูงสุด และด้านการอบรมผู้บริหาร และครูตามหลักสูตรพัฒนาการเตรียมความพร้อมการเป็นโรงเรียนแม่ข่ายโครงการวิทยาศาสตร์พลังสิบ มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด และ 2. ผลการศึกษาแนวทางในการดำเนินงานวิชาการของโรงเรียนแม่ข่ายโครงการวิทยาศาสตร์พลังสิบ จังหวัดพิษณุโลก ผลการวิจัยพบว่า ผู้บริหารควรให้การสนับสนุน นิเทศติดตามการพัฒนาครูด้านอุปกรณ์ในการจัดการเรียนการสอน สนับสนุนงบประมาณในการจัดกิจกรรม ผู้บริหารและครูร่วมกันจัดทำแผนคุณภาพ แผนนิเทศติดตาม โดยกำหนดเป้าหมายที่ชัดเจน และมีแนวทางการจัดกิจกรรมโดยกำหนดให้ผู้บริหารและครูร่วมกันวางแผนเพื่อตรวจสอบการพัฒนาศักยภาพในด้านทักษะการเรียนรู้ทางด้านวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ และเทคโนโลยีของผู้เรียน ปรับเปลี่ยนกิจกรรมให้เหมาะสมกับความแตกต่างของผู้เรียนให้มีประสิทธิผล

การศึกษาสภาพการบริหารงานวิชาการในยุควิถีใหม่ของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบูรณ์ เขต 3

สุชาติ ท้าวเมือง, นันธวัช นุนารถ, ฐิตินันท์ ด้วงสุวรรณ — Tue, 31 Dec 2024 00:00:00 +0700

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพการบริหารงานวิชาการในยุควิถีใหม่ และเปรียบเทียบความคิดเห็นของผู้บริหาร และครูที่มีต่อสภาพการบริหารงานวิชาการในยุควิถีใหม่ โดยจำแนกตามการดำรงตำแหน่ง ระดับการศึกษา และประสบการณ์ทำงาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาคือ ผู้บริหาร 23 คน และครู 310 คน รวมจำนวนทั้งสิ้น 333 คน โดยใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาเป็นแบบสอบถามสภาพการบริหารงานวิชาการในยุควิถีใหม่ ที่มีค่าความเที่ยง 0.90 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบสมมุติฐาน โดยการทดสอบค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการทดสอบความแตกต่างแบบรายคู่โดยใช้วิธีของเชฟเฟ ผลการศึกษาพบว่า

1) สภาพการบริหารงานวิชาการในยุควิถีใหม่ โดยภาพรวมอยูในระดับมาก ด้านที่มีสภาพสูงสุด คือ ด้านการนิเทศการศึกษา รองลงมา คือ ด้านการพัฒนากระบวนการเรียนรู้ และด้านที่มีสภาพต่ำสุด คือ ด้านการพัฒนาแหล่งการเรียนรู้

2) ความคิดเห็นของผู้บริหารและครู ที่มีต่อระดับสภาพการบริหารงานวิชาการในยุควิถีใหม่ จำแนกตาม การดำรงตำแหน่ง มีความคิดเห็นโดยภาพรวมไม่แตกต่างกัน ส่วนระดับการศึกษา มีความคิดเห็นโดยภาพรวมแตกต่างกัน และส่วนผู้ตอบแบบสอบถามที่มีประสบการณ์ทำงานต่างกัน มีความคิดเห็นต่อสภาพการบริหารงานวิชาการในยุควิถีใหม่ โดยภาพรวมแตกต่างกัน เมื่อทำการทดสอบความแตกต่างเป็นรายคู่พบว่าประสบการณ์ทำงาน น้อยกว่า 5 ปี กับ 5 - 10 ปี มีความคิดเห็นต่อสภาพด้านการพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษา ด้านการวัดผล ประเมินผลและเทียบโอน ผลการเรียน ด้านการวิจัยเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษา ด้านการพัฒนาสื่อ นวัตกรรม และเทคโนโลยีเพื่อการศึกษา ด้านการพัฒนา แหล่งการเรียนรู้ และด้านการพัฒนาระบบการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

การบริหารเพื่อการประกันคุณภาพภายในของโรงเรียนวัดสิงห์ ด้วยกลยุทธ์โรงเรียนดีมีคุณภาพตามมาตรฐาน

เสกสรร คำสำรวย — Tue, 31 Dec 2024 00:00:00 +0700

การบริหารเพื่อการประกันคุณภาพภายในของโรงเรียนวัดสิงห์ ด้วยกลยุทธ์โรงเรียนดีมีคุณภาพตามมาตรฐานมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาสภาพและความต้องการการประกันคุณภาพภายในของโรงเรียนวัดสิงห์ 2. สร้างกลยุทธ์โรงเรียนดีมีคุณภาพตามมาตรฐาน 3. ศึกษาผลการใช้กลยุทธ์โรงเรียนดีมีคุณภาพตามมาตรฐาน 4. ปรับปรุงพัฒนากลยุทธ์โรงเรียนดีมีคุณภาพตามมาตรฐาน ใช้ระเบียบวิธีการวิจัยและพัฒนา ประชากร ได้แก่ คณะครู คณะกรรมการสถานศึกษา ผู้ปกครองและนักเรียนโรงเรียนวัดสิงห์ จำนวน 1,452 กลุ่มคณะครูและคณะกรรมการสถานศึกษา ดำเนินการสุ่มอย่างง่าย (Simple Random Sampling) กลุ่มผู้ปกครองและนักเรียน สุ่มแบบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1.สภาพการประกันคุณภาพภายในของโรงเรียนวัดสิงห์ตามมาตรฐานการประกันคุณภาพภายใน โดยรวมมีสภาพการดำเนินงาน อยู่ในระดับปานกลาง มีความต้องการดำเนินการ จำนวน 14 ข้อ 2.กลยุทธ์โรงเรียนดีมีคุณภาพตามมาตรฐานของโรงเรียนวัดสิงห์ ประกอบด้วยวิสัยทัศน์ พันธกิจ เป้าประสงค์ กลยุทธ์ โครงการ 3.ผลการใช้กลยุทธ์โรงเรียนดีมีคุณภาพตามมาตรฐาน พบว่าการประเมินคุณภาพภายในของโรงเรียนวัดสิงห์ มีผลดีเลิศ นักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนมีค่าเฉลี่ยสูงกว่าค่าเป้าหมาย ผ่านการประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ระดับดีขึ้นไป ร้อยละ 95.85 ได้รับรางวัล จำนวน 282 รางวัล คณะครูมีผลการประเมินสมรรถนะการสอนที่ยึดผู้เรียนเป็นสำคัญ ร้อยละ 96.75 ได้รับรางวัล จำนวน 19 รายการ โรงเรียนวัดสิงห์ ได้รับรางวัล จำนวน 3 รางวัล มีหน่วยงานมาศึกษาดูงาน จำนวน 6 หน่วยงาน นักเรียนได้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ระดับ 2 ขึ้นไป ร้อยละ 98.79 คน มีผลการประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ ระดับดีขึ้นไป ร้อยละ 95.85 คน 4.กลยุทธ์โรงเรียนดีมีคุณภาพตามมาตรฐาน ของโรงเรียนวัดสิงห์ ฉบับปรับปรุง ประกอบด้วย วิสัยทัศน์ พันธกิจ เป้าประสงค์ กลยุทธ์ โครงการ ตัวชี้วัดความสำเร็จ

การศึกษาสภาพการสื่อสารเชิงอารมณ์เพื่อส่งเสริมภาวะผู้นำเชิงจริยธรรม

Tue, 31 Dec 2024 00:00:00 +0700

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพการสื่อสารเชิงอารมณ์เพื่อส่งเสริมภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ ผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จำนวน 288 คน ได้มาจากการกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างให้เหมาะสมกับตัวแปรตามกรอบแนวคิดในการวิจัย เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามการสื่อสารเชิงอารมณ์เพื่อส่งเสริมภาวะผู้นำเชิงจริยธรรม ค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.96 และค่าความตรงเท่ากับ 0.67-1.00 การวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติ คือ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า

การสื่อสารเชิงอารมณ์เพื่อส่งเสริมภาวะผู้นำเชิงจริยธรรม มีองค์ประกอบที่สำคัญ 4 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) ความสามารถในการสื่อสาร 2) ความสามารถทางอารมณ์ 3) การสื่อสารเชิงอารมณ์ และ 4) ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรม และสภาพการสื่อสารเชิงอารมณ์เพื่อส่งเสริมภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน โดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากที่สุด และเมื่อพิจารณาเป็นรายข้อ พบว่า ด้านภาวะผู้นำเชิงจริยธรรม มีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมาได้แก่ ด้านการสื่อสารเชิงอารมณ์ และด้านความสามารถในการสื่อสาร ตามลำดับ ส่วนด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านความสามารถทางอารมณ์